Nasza podróz....WROCŁAW-WARSZAWA-WIEDEN -DELHI-czasu podrózy nie liczyłam bo cała podróz była dla mnie juz wtedy wielkim przezyciem i lot mogł trwac bez końca-dodam tylko,ze mimo tylu przesiadek dolecieliśmy z pełnym gagażem.
W Delhi wylądowaliśmy w środku nocy. Temperatura około 25 stopni, śmierdziało okropnie, a wilgotność zabijała. Wokół pełno naganiaczy, ale to norma, nie daliśmy się.
Lotnisko w Delhi spoko-wydawało mi się  czytajac kiedys czyjes opisy,ze bedzie syf ...ale było ok-ładne  ławeczki z misiowata powłoczką.żadnego brudu czyli czysto i jasno.Liczyłąm na to ,ze w okienkach na lotnisku powitaja nas urzednicy w turbanach i szmacianych szlafrokach bo wszak to Indie ale sie zawiodłam-byli ubrani mozna powiedzieć urzedowo-czyli w koszule     
Musieliśmy dostać się na Paharganj bo tam mielismy hotel,więc wzięliśmy taksówkę. Kierowca zdarł z nas ile mógł, ale było nam wszystko jedno, po długiej podróży chcieliśmy jak najszybciej dotrzeć do hotelu.Pamietam ,ze zapłacilismy wteddy-10 lat temu w Indiach cos około 25 zł ale tłumaczylismy sobie,ze to była noc i stawki były podwojone:D i
Paharganj w nocy „straszy” bardziej niż za dnia. Brak życia, śmieci, smród, krowy, rozkładające się odchody i koszmarne wycie dobiegające nie wiadomo z jakiego miejsca... Tak przywitało nas Delhi, a hotelu zarezerwowanego przez internet jeszcze w kraju za 10 zł nie mogliśmy znaleźć. Nawet napotkani policjanci nie umieli nam pomóc... nie wiadomo czy oni cokolwiek umieli .
Na szczęście po godzinnych poszukiwaniach,ja z pełnymi gaciami i wielkim strachem w oczach dotarliśmy na Main Bazaar, gdzie czekał na nas manager tego hotelu, który okazał się być położony w miejscu, gdzie nawet pies z kulawą nogą nie zagląda.Juz pierwszego dnia a raczej pierwszej nocy byłam gotowa wracac do domu ale nie dałam tego po sobie poznać tylko dzielnie czekałam co bedzie dalej.

Dotarlismy do hotelu    SMYLE INN  NIE WIEM CZY COS TAKIEGO JESZCZE ISTNIEJE-PEWNIE TAK ale co sie tam teraz znajduje-moze jakis dom schadzek......Na korytarzu przed recepcja rozłozony barłog menadzera-czyt łoze-,który w tym hotelu mieszka ,spi,pracuje i nie wiem co jeszcze przez 24 godziny.
W recepcji maz wypełniał tysiace druczkow a ja stałam nieruchomo bojac nawet przewrac oczyma.
Menadzer wskazuje nam schody na góre gdzie miesci sie nasz "apartament".Wąskie schody,gdzie ledwo co przepychamy swoje plecaki doprowadzaja nas do naszego lokum.
Nasz apartament,pokój, a raczej pokoik, klitka z jednym łóżkiem -mozna było miec zyczenie wiec mielismy prośbe o łozko małzenskie  , własną łazienką o rany boskie (braliśmy w niej prysznic bo nie mielismy wyjscia-lepsze to niz kąpiel w Gangesie- z zamkniętymi oczyma ... zimny zresztą), wielgachnym wiatrakiem na cały sufit i lilipucim oknem na śmietnik-przepraszam na pobliskie balkoniki według opisu, wilgoć, smród i pewnie karaluchy - no cóż nie był to Hilton - łóżko masakra, o ile można takie prycze nazwać łóżkiem.
Moja pierwsza myśl - NIE BEDE TU SPAŁA, jednak nie miałam wyjścia. Rozłożyliśmy własne prześcieradła, połozylismy się i nie zmrużyliśmy oczu. Wiatrak warczał, smród dusił a w podmuchach powietrza czułam sie jakbym była na wietrznej górze- doczekaliśmy rana,wzielismy  prysznic i bez śniadania ruszyliśmy na zwiedzanie Delhi.Dodam tylko,ze sniadanie było w cenie ale ja nie byłam w stanie nic przełknac-wiedziałam,ze nie byłam na ten wyjazd przygotowana.Mąż kazał mi dac na luz-mowi..jak jest ci mdło i niedobrze to zygaj na ulicy i tak nikt nie zwróci uwagi  i   człowiek jednak szybko sie klimatyzuje-za pare godzin wiedziałam,ze ta podróz bedzie nasza podrożą zycia-po pierwsze bo juz nigdy na takie cos sie nie zdecydujemy a po drugo zaczęło mi sie podobać i zaczęłąm przezwyciezac swoje obrzydzenie i lęki

Zaczynamy następny dzień     
.Dodam jeszcze,ze balismy zostawic sie cokolwiek w naszym opłacinym z gory hotelu,którego zdrcydowalismy sie nie zmieniac i z całym naszym dobytkiem czyli dwa plecaki i mały plecaczek włoczylismy sie po Delhi.....   
Pierwsze co rano szukamy wody....takiej pitnej...ja na wszelki wypadek wziełam ze soba z domu jodyne bo sie naczytałam ,ze w INDIACH to lepiej miec ja w zasiegu reki chocby do odkazenia wody.Gdzies,nie pamietam juz gdzie zrobilismy wymaine $ na rupie,dostalismy ich cała mase nie wiadomo gdzie to upchać-dobrze,ze był ten mały plecaczek a wymiana to wtedy była cos za 1 $ około 50 rupi-nie wiem jak jest teraz ale to było bardzo dawno.Majac rupie w kieszeni a znaczy sie plecaczku idziemy po ta wode-wode pitna-kupujemy butelka  za 10 rupi jedna ia ja przeczulona tym co sie naczytałam sprawdzam każda dokładnie czy nie jest uszkodzona-i fakt-bardzo trudne do wykrycia drobne oszustwa ale wszystko według podrecznika-poprzecinane korki,dziurki po igłach od srztrzykawek i takie tam inne a wszystko po to ,żeby nalac kranówy i zarobic grosze.Nie wiem,czy dało by coś nalanie do tego jodyny pewnie sraczka i tak murowana    i   i   i   ale chociaz bez krępacji mozna by załatwic sie pod krzakiem na srodku ulicy tak jak wielu to robiło    i

Ale dzieki bogu udało nam sie trafic do sklepu ,gdzie było jeszcze pare butelek wody,której nie trzeba było traktowac jodyna.Zrobilismy najlepszy zakup tego dnia,dodatkowo obciazylismy plecaki i w miasto......Wynajelismy motoriksze i dzien spedzilismy na zwiedzaniu miasta.Wyobrazacie sobie jazde cały dzien czymś takim w smrodzie,wsród dziczy panującej na ulicach,klaksonów,slalomów,krzyków-to jak walka o przetrwanie .....ale walka,która zostawia bardzo wiele wspomnien.
Na pytanie kierowcy czy lubimy hinduska muzyke....odpowiadamy z usmiechem,ze tak    i to był błąd.....wielki błąd....Kierowca włączył trzeszczące radio na całą pare a głosniki były nad naszymi głowami!!!!do dzis kiedy boli mnie głowa to mysle,ze to uraz po decybelach z tamtego dnia   
Tak spedzilismy z naszym kierowca kilka godzin-zwiedzajac oczywiscie cos niecoś-Laksmi Narajan-nie pozwoli robic zdjeć ale my i tak bylismy ograniczeni klatkami na kliszach,Qtab Minar,Czwerwony Fort widzielismy z daleka-nie było w ten dzien wstepu,Jama Masjid-zakaz wchodzenia na wieze z plecakiem wiec dla nas ogólnie zakaz bo co z plecakami mielismy zrobic-zostawic kierowcy w rikszy do poilnowania  i no w sumie-mieli bysmy juz potem lekko ......no i Delhi Gate......
No nie myslcie,ze trafilismy na takiego kierowce co do sklepów z pamiatkami nas nie zawiózł-ano zawiózł i to do czterech i my nawet kupilismy jakis pamiatki za 5 $ i doładowalismy je do plecaków a na koniec wygłodzeni tak,ze było mi juz wszystko jedno co zjem zatrzymalismy sie na posiłek w jakiejs miejscowej mordowni kurczaków....A...te 5$ to były pamiatki razem z posiłkiem.....

idziecie jak burza laseczki ;-) zelku w końcu poczytam Twoje INdie bo to moje marzenie chociaz ja jeszcze niegotowa  jeszcze na ten kierunek ;-)