I jest cudownie.Zapominam o bozym swiecie.Ganges ,żyje swoim zyciem,pewnie niezmienionym od 2000 lat.Jest brudny,pełen smieci,worków,butelek,drzewa,odchodów,krowich trupów-nie widzimy jednak trupów ludzkich.Moze juz ich w całosci nie wrzucają tylko spopielone a może tak po prostu-NIE MIELISMY SZCZĘŚCIA .

NA BRZEGU JEDNAK TAK JAK W FILMACH ,KSIAZKACH ,PRZEWODNIKACH-PRACZE I LUDZIE DOKONUJĄCYCH ZWYKŁYCH I RYTUALNYCH KAPIELI.jAK ONI TO ROBIĄ ,ZE NIE UMIERAJA OD TEGO SYFU?
To jestt bardzo przerażające a jednoczesnie fascynujące.Przez moment czułam sie tak,że jakby mi pozwolili to pewnie wyszła bym z tej łodki i dołączyła do tego całego towarzystwa .

W pewnym momencie zdałam sobie sprawe,ze poziom wody jest bardzo,ale to bardzo wysoki.Swiątynie były mocno pozatapiane,syf przeogromny i wszystko dookoła gniło.Wszystko łącznie z naszą łodką.Narobiłam krzyku,ze zaraz łodz zacznie przeciekać,ze bedziemy sie topić,że musimy czym prędzej do brzegu.
DOPŁYNELISMY......
Wyszlismy z łodki w nadziei ,że nie załapalismy zadnej ameby,trądu,zakazenia bakteriami kałowymi.Przeciez bylismy poszczepieni na wszystko czym dało sie poszczepić-na wszystko oprócz wscieklizny-ale dzieki Bogu jeszcze nikt nas nie pogryzł.....Ja postanawiam jak najszybciej dostac sie do hotelu i wreszcie wziasc prysznic,teraz juz wiem ,ze musze .Mąż jednak protestuje,bo wie,ze jak z tego miejsca wyjdziemy to juz tu nie wrócimy a nie widzielismy jeszcze wszystkiego    o co mu kaman......?
ZA CHWILE GANGES WIDZIANY NASZYMI OCZYMA.....

Maz spełnił swoje marzenie,spalił mnie na stosie i moglismy wrócic na upragniony prysznic z mydłem i ciepła wodą .
Po cudownej kapieli w kroplach wody nastał czas organizowania dalszej podróży.O pociagu nie było wogóle mowy-nawet szeptem wiec wyszlismy z załozenia,że zapłącimy 50 $ i polecimy samolotem do Katmandu.Przeliczyłam  nasze oszczednosci,obilczyłam budzet i stwierdziłam ,ze nas na to stać.Dotrzemy szybko do Nepalu  a przy okazji zaoszczedzimy zdrowie i nerwy.....
Pan w recepcji skumał o co nam chodzi kiedy pytalismy o bilety na samolot do Katmandu,zawołał jakiegoś riksiarza,który zawiózł nas do biura po bilety.Pełni nadzieji włązimy do środka ,ku naszej uciesze podchodzimy do okienka -zakratowanego zreszta jako pierwsi bo przeciez jedyni a tu.....

Wizyta w biurze Indian Airlines zakonczyła sie fiaskiem i to nie z mojej winy przecież........Najblizszy samolot odlatuje za  godzine-kurwa,zeby nie te ogniska na bulwarze to bysmy spokojnie zdążyli-a nastepny samolot za 4 dni -kumacie 4 dni siedzenia jeszcze w tym syfie .
Ja na sma myśl dostaje gorączki,nie moge opanowac szału złości,mąz mnie uspokaja,ze nie zostaniemy tu dłuzej jak do jutra tak jak były plany bo możemy przeciez jechac autobusem albo POCIAGIEM.Na samą myśl o pociagu układam juz treśc wniosku rozwodowego,który złoże zaraz po powrocie do kraju.
No i zgadnijcie czym kontunuowalismy naszą podróż?Obiecuje,ze jak ktoś zgadnie to nie dostanie w nagrode biletu do Indii    i

Jak w Delhi wsiadalismy do pociagu,który przyjechał pusty tak teraz musielismy najpierw przetrwac moment ,w którym fala hindusów wylała sie z pociagu prawie z całym swoim dobytkiem.Potem nie zwracajac juz uwagi na to do jakiego wagonu wsiadziemy wlezlismy tak ,gdzie szło najmniej ludzi  .Ale mielismy towarzystwo-zwierzyna na zwierzynie-ale nie było czasu sie przesiadać wiec czym prędzej pognalismy do przejscia do nastepnego wagonu,potem do nastepnego az natrafilismy na naszą komore  .
Pociag tym razem wydawał sie bardziej czysty od tamtego nie mylic z czystym no ale co z tego jak nasza komora znajdowała sie tym razem tuz przy kiblu więc całą noc musielismy wachać nie do konca przyjemne zapachy ,które dochodziły z niedomykających sie sąsiednich drzwi  .
Cały czas utrzymywała mnie przy zyciu mysl ,że za 6 godzin wysiądziemy z tego grajdoła a potem to juz rzut  beretem i bedziemy przy granicy nepalskiej  O JA NAIWNA......

Ostatnio edytowany przez Kasia6555 (2015-03-26 20:06:24)

Ostatnio edytowany przez Kasia6555 (2015-03-26 20:22:03)

Następny dzień spędzilismy na rowerach...a co w Nepalu tez sa rowery.Najezdziliśmy sie do bólu.Rozruszalismy obolałe mięsnie i kosci.Bylimy przy wodospadzie Davida.Miejsce troche dzikie a troche i nie.Otoczone przez centrum handlowe Tybetanczyków sprzedających pamiątki.Było tam pełno staganó,kiosków ,budek z drogimi i obrzydliwymi rupciami-taka typowa komercha.
Pojechaliśmy tezdo wioski uchodzcow tybetanskich,gdzie niby te pamiatki były wytwarzane.KOSZMAR.Gowno pierwszej wody a ceny kosmiczne.Tybetanki cwane i beszczelne.Zdzierały mnóstwo kasy za kiczrodem z Chin.Tam chyba w amoku,tym razem nie ja a mój zrobił chyba najwieksze głupstwo naszej wyprawy-kupił za 10 $ pierdzielony swiecznik ,który straszy mnie do dzis i nie mozna go wypierdzielic (przepłącony co najmniej o poowe) oraz tybetanskie kadzidełka za 20$ przepłącone  o niewiadomo ile a włąsciwie wiadomo bo u nas to nawet teraz nawet 10 zł to nie kosztuje.
Pozwiedzalismy sobie jakies wioski i mimo tego,ze drogi sa nawet w dobrym stanie wieczorem wrócilismy z poobijanymi tyłkami.
Wieczorem jeszcze troche spaceru,potem jedzenie,potem spacer-CO ZA NUDY-ILE MY TAK WYTRZYMAMY?Taki pobyt tu to nie ma sensu .

Wymylsiłam sobie ,ze moim marzeniem jest jazda na słoniu - mieliscie kiedys takie marzenie....?....Maż mi mowi,ze jak mam takie marzenie to znajdziemy słonie i pojezdzimy i bedzie fajna zabawa  .
U własciciela hoteliku kupilismy pakiet z dowozem do parku narodowego Chitwan  za 10$-jak jeszcze dobrze pamietam i było to duzo taniej niz byśmy mieli sami sobie ten dojazd kombinować.
No to jutro jedzemy do Chitwan gdzie  spedzamy dwie noce i "cudowny" dzień na trekingu -czyli spełna sie moje marzenia z dzieciństa.....
Nepal nie Nepal ale historia lubi sie powtarzac ....
Wieczorem się spakowalismy,ja setny raz z kolei przeliczyłam nasze oszczedności,zapakowałam wszystko szczelnie to oddzielnego porfela do plecaka,troche kasy padzieliłam  do drugiego portfela i schowałam go z wyrobionymi juz kliszami do innej kieszeni w plecaku oczywiście wszystko do tego co  dokumenty, bo tego plecaka pilnowałam jak oka w głowie.Troche kasy na drobne wydatki maz schował do kieszeni.Potem  naogladałam sie prospektów z wycieczki ,na którą jutro miemiśmy jechać i nie mogłam spać całą noc.Wczesnie rano pobutka,sniadanie i.....no właśnie...miało byyć tak:WYJAZD O 6-TEJ.PRZYJAZD O 13-TEJ.AUTOBUS TURYSTYCZNY.
A BYŁO TAK:
Rano włściciel hotelu odprowadził nas na parkin autokarowy.O zgrozo...ludzi tłum a na parkingu tłoczy se kilka autokarów,które przede wszystkim jada do Kathmandu.Jeden z nich-tylko dlaczego znowu ten najgorszy-ano dlatego,ze najbliżej jedzie do Chitwan.To nie jest pomyłka-ni jedziemy autobusem turystycznym.Jedziemy znowu z tubylcami.Wpakowalismy sie do autobusu,który nie był odziwo załądowany milionem osób.Plecaki powedrowały do bagaznika z tyłu a torma z aparatem i mój plecaczek do schowka nad siedzeniem-czyli autobus klasa-ma schowki nad siedzeniem i nie ma bagażnika na dachu i
Och Ach...co to była za podróz.......!
Wiekszośc pasazerów tego kiwającego się rzęcha byli to lokalni rolnicy,uczniowie,matki z dziecmi.A to dlatego,ze podczas naszego pobytu trwało najwieksze nepalskie świeto-znowu swieto-ale o im wspomne potem bo teraz jedziemy.W związku z tym swietem Nepal podrózował,spotykały sie rodziny,dzieci nie musiały iśc do szkoy a rolnicy na pola.Wszyscy jechali gdzies świetować.
Autobus ruszył.Tradycji staa sie zadośc i cały czas dobietalismy ludzi az był ich w autobusie milion.
Znowu Was zanudze ale jazda znow stała sie koszmarem.Pstój co 30 km,dodatkowo przed każdym mostem ale tu w Nepalu z powodu kintroli wojskowych.Nas kontrolowali w autobusie ale te całe tabuny ludzi musiały wychodzic z tego pudłai i poddawac sie ewidencji,przeszukiwaniu itp.A wszystko żeby zabezpieczysc sie przed kolejnym zamachem stanu.Nam podobnie jak celnicy na lotnisku przeszukiwali torby i plecaki ale tu byli łaskawi i nie zagladali w organy i
Mniwj wiecej koło południa zatzrymalismy sie na obiad,który mielismy w cenie a cały autobus czekał na nas przywilejowanych turystów przed knajpą .

Po obiedzie ruszamy dalej w droge przez przełęcz-cudowny Nepalu-uchroń nas .

NIESPODZIANKA-KOLEJNE 10 KM PRZEJEZDZAMY W ZAWROTNYM TEMPIE...4 GODZINY.DLACZEGO-zarwana,zapadnieta,zawalona droga oraz mosty zniszczone przez monsun.Ruch odbywał sie jedna czwarta cześcią drogi i korki były jak na Gierkówce.....Od czasu do czasu jakis przełądowany pojazd -czyt.autobus wpadał do rowu,lub ku uciesze tłumu wpadał w gorskie otchłanie
a krajobrazy były zistnie przepiekne co ajkis czas wzbogacone przewróconymi wrakami np cieżarówek.
O MOJ BOŻE !!!!TO ,ŻE PRZESZLISMY TA DROGE I PRZEZYLISMY TO CHYBA TWÓJ DOPUST!!!!CHYBA PIERWSZY RAZ W ZYCIU TAK NA SERIO SIE BAŁAM I BARDZO ŻAŁOWAŁAM,ZE NIKT TAK NA SERIO NIE WIEDZIAŁ GDZIE WYBRALISMY SIE NA URLOP.WSZYSCY WIEDZIELI,ZE NA WCZASY ZAGRANICZNE -NAPRAWDE NIE BYŁO FAJNIE.....PRZESTAŁAM MARZYC O SŁONIU.....

DO celu a własciwie do celu bo nie do samego Chitwanu a do pierwszej cywilizowanej wioski dotarlismy po 12-tu godzinach podrózy ,zdojeni jak po westernie na najbardziej dzikich koniach ale na szczescie ,zgodnie z planem zostalismy odebrani z autokaru i zawiezieni do naszego lesnego osrodka gdzie spedzilismy dwie noce.

Po zapoznaniu sie z cała zwierzyna parku wrócilismy do hotelu.W cenie z noclegiem (jakby nie było mieliśmy wykupiony pakiet wycieczkowy) mielismy lunch ,na który była własnie teraz pora.Tradycyjnie jemy momosy -tym razem najgorsze jakie kiedykolwiek jadłam-w rozgotowanym ciescie sladowe ilosci niedogotowanej kapusty albo czegos podobnego-ustalam ,ze była to kapusta .
Jeszcze tylko woda "pitna",prysznic,dezynfekcja jako tako utrzymanego w dobrym stanie ciała,krótka drzemka i.....unikat wyjazdu czyli punkt kulminacyjny programu JAZDA NA SŁONIACH PRZEZ DZUNGLE .....
Zaokretowanie około 3-ciej po południu.
Jezdziliscie na słonich np w Taj,na Sri lance-wiecie jak jazda wyglada-generalnie mozna powiedzieć wygodne kanapy z prowizorycznymi oparciamy wyścielone jakims miekkim albo i nie materiałem,z przodu i po bokach jakies porecze do podtrzymywania sie podczas jazdy.Nie mówiąc o tym ,ze na tagiego olbrzyma wchodzi sie z jakis podestów....a tu....
Samo wejscie na słonia to jak zdobycie kilkutysiecznika ale udao się.Siadamy bezposrednio na cielsku tego skądinąd bardzo sympatycznego stworzenia i utrzymujemy sie za pomocą drewnianej lektyki.Kazdy ma oczywiście swój pojazd.Rozkraczeni,przygarbieni,bez oparcia wyuszamy na przygode w dzungli-juz prawie wieczorowa porą ...

hmmmmm....ja spełniam swoje marzenie a meża po godzinie marszu zaczyna trafiac szlag.Faktycznie-kregosłup boli,nogi bolą,wszystko boli-biedny ten mój mąż ,bujamy sie z boku na bok,a tu dzungli ani sladu.Cały czas wedrujemy przez wioske w nieznanym i nieokreslonym nam kierunku.Po kilku dodatkowych minutach dotarlismy do przystani komunikacji słoniowej ,gdzie zabralismy nastepnego pasazera,potem jeszcze jednego w koncu weszlismy do lasu zwanego dzunglą .

Słoniska przedzierały sie przez błota,zarosla ,łamały  krzaki,przewracały małe drzewa ...o zgrozo...no i co jakis czas robiły olbrzymie kupska co było oznajmiane przez donosny odgłos spadającego miękkiego pocisku -a ja byłam skupiona na tym ,zeby przypadkiem z tego pojazdu bez resorów nie pierdyknac na ziemie.

Zmrok zapadł a my  wędrowalismy i wędrowalismy i poczułam sie tak jak pewnie kiedys moje dzieci jak posadzilismy je w wesołym miasteczku na kazruzele ,która po 10 -ciu minutach sie zacięłą a pan z obsługi znikł a dzieci ze znurzenia mało nie pozasypiały poprzypinane do słoników.
Ani ptaków,ani tygrysów,ani niczego innego.No przepraszam-raz trafilismy na nosorozca mamusie z malutkim nosorozcem.Widok fajny nawet w ciemnosciach ,jednak w swojej wredocie i całokształcie tego wyjazdu ,podejrzewam ,ze zwierezta te były przyspawane do ziemi ,albo jak kto woli w wersji skrajnej-były to dmuchane lalki.W końcu turysta musi cos zobaczyc i to właśnie było to coś .
Cztery godziny.Cztery godziny jazdy na wymarzonym słoniu.Cztery godziny to stanowczo za duzo.Bardziej niz stanowczo.
Słoń wrócił na swój dworzec gdy było juz ciemno. I my  doczłapalismy sie do hotelu gdy było juz ciemno-połamani,zniechęceni,zli ......
CZY KTOŚ MARZY JESZCZE O JEZDZIE NA SŁONIU-SPEŁNIAJCIE SWOJE MARZENIA ALE NIE W NEPALU ......

Kolacje zjedlismy w hotelu i "krótką" częśc wieczoru spedzilismy w towarzystwie jednego z Nepalczyków-"krótką" bo niestey dopadła nas zemsta indyjsko-nepalska,przed którą do tej pory udało nam sie obronic-sraka w dosłownym słowa tego znaczeniu,której sprawca były zapene kapusciane momosy.
Rozmowa towarzyska z tematu dlaczego Chitwan jest takie chojowe zaeszła na tematy polityczne -było o królu,biedzie,komercji i takich tam co potegowało nasze dolegliwości żoładkowe.
Noc spedzilismy naprzemiennie na kiblu ,zajadajac co chwile nifuroksazyt i oddajac reszki naszych wnetrzosci.
Mysl na temat drogi do Katmandu,którą mielismy odbyc rano i która miała wiesc znowu przez powalone drogi i mosty nie była w tym momencie przyjemna.
Wieczorem dowiedzielismy sie jeszcze ,ze jest święto-znow jakies świeto-i autobusu generalnie nie ma.Znaczy sie ma myc jakis,którym miejscowi pojada swietować do Katmandu ale nie wiadomo jaki i nie wiadomo  o której godzinie czli znowu nic nie wiadomo .

Na miejscu musimy byc rano bo autobus może być o 9-tej,może byc o 8-ej a moze być o 14-tej.Trzeba byc i czekać.....Jednak do samego rana nie wiedzielismy czy nasz stan agonalny sie poprawi i czy damy rade zniesc tą podróz .

Dzieki Bogu do rana sie unormowało,było ok  możemy jechac dalej......