Od chwili przyjazdu Wenecja była totalnie ukryta w gęstej mgle. Rozumiem, że wcześnie rano może tak się jesienią tutaj zdarzyć. Czekamy więc, aż mgła się rozrzedzi. Czekamy, czekamy, czekamy,... a tu nic. Ani mgła nie odpuszcza, ani naszego statku nie ma jeszcze w porcie. A powinien być co najmniej od 8. rano.
No tak, skoro nie wpłynął wcześniej, przy tak gęstym mleku nie ma szans.
Okazuje się, że 4 statki utknęły przed Wenecją i czekają na warunki umożliwiające im wpuszczenie do portu.
Dotychczas tylko w tv widywałam sceny oczekujących godzinami pasażerów w terminalach, zwykle lotniczych, teraz na żywo uczestniczymy w takiej sytuacji.
Kolejne godziny mijają a my siedzimy w terminalu i czekamy.

Mnie rejsy nie kręcą, wiadomo czemu ale też z przyjemnością pooglądam i poczytam

Angela, tudzież inni chętni, zapraszam na c.d.:

Taaak, w końcu mgła się ulitowała, w godzinach popołudniowych zaczęła odpuszczać. I kolejne statki zostały wprowadzane przez pilotów do portu.
Nasz miał godzinę odpłynięcia zaplanowaną na 16.30. I właśnie o tej mniej więcej porze wpłynął na nabrzeże. Ale najpierw rozładunek – i pasażerów, i bagaży – to musiało trochę potrwać. Jednak teraz już wszyscy bardzo się starali, więc jakoś poszło. Ok. 17-tej rozpoczęto odprawę i załadowywanie statku. Z racji tego, że czekaliśmy od wczesnego rana, otrzymaliśmy wejściówki nr 1 – pierwszej grupy do odprawy. A więc zaraz po wpuszczeniu „priority” przyszła na nas kolej. Uff, nareszcie. Nawet udało nam się zdążyć na kolację do restauracji (nasza tura miała na 18.30). Potem jeszcze obligatoryjny próbny alarm z kapokami i ok. 21.00 nasz statek – MSC Musica – odpłynął ze startowego portu w Wenecji.

Kolejne dni rejsu wokół „włoskiego buta” już upływały bez najmniejszych zakłóceń , zgodnie z zaplanowaną trasą:

-    grecka wyspa Korfu,
-    dzień na morzu – z przepłynięciem wzdłuż „podeszwy” czyli południa Calabrii i przecinając najwęższe miejsce Cieśniny Mesińskiej, dalej na północ; fajne było wrażenie, gdy mieliśmy prawie na wyciągnięcie ręki – po jednej stronie Calabrię, a po drugiej Sycylię,
-    Neapol,
-    Livorno,
-    zakończenie rejsu w Genui.

Lądowe odcinki będę sukcesywnie opisywać – swoim zwyczajem – w tradycyjnych relacjach. Tam też będą zdjęcia.

A gdy przypomnę sobie, jak się wstawia zdjęcia na forum, też coś tu dorzucę.

Ostatnio edytowany przez AniaMW (2019-10-21 19:48:39)

Ja to bym jeszcze dodała, że Hapol nie umie usiedzieć na miejscu, a na statku musiałby bardzo ograniczyć powsinogę

Ach jak się cieszę, że jakaś tam jedna moja fotka - była inspiracją dla Ciebie na kolejną podróż! no ale jak widać wykupienie rejsu z Kotorem wcale nie jest gwarancją zobaczenia tegoż Kotoru    ;
( Ja tez nie jestem póki co ani miłośniczką ani zwolenniczką rejsów, choć z zupełnie innych powodów jak Hapol; choć wcale niewykluczone , że w przyszłości - w czasach mniej aktywnych fizycznie lub nieaktywnych już  w ogóle   rejsy staną się naszą  ulubioną formą podróży
Aniuś nie wiem, czy wstawiałaś tu jakieś fotki, ale jeśli tak - to niewidzę ani jednej, buu...

Ostatnio edytowany przez piea (2019-10-22 10:36:25)