te książki są super! dosłownie "połyka się" Wojciechowską!, fajnie, że wychodzi część III! będzie co poczytać w ogrodzie na leżaczku...)
PS. Kangur, jak Twoja żona lubi czytać Wojciechowską, to polecam Wam bardzo jeszcze "Przesunąć  Horyzont" - ( rzecz o wyprawie Martyny na Mount Everest); dla mnie Bomba! czytałam z wypiekami na twarzy, a podziw dla Martyny po tej lekturze urósł w moich oczach do granic możliwości!

No to teraz o "Gaumardżos" Mellerów. Uczucia mam mieszane.

Miejscami porywające (i pełne napięcia lub humoru), miejscami nudne. Fakt, oba pióra sprawne, więc czyta się szybko. Anna Dziewit-Meller pisze naprawdę o Gruzji i Gruzinach, można się z pisanych przez nią rozdziałów nie tylko uśmiac, ale jeszcze czegoś dowiedzieć. Ale Marcin Meller pisze... o sobie. Jaki to z niego bohater, pełen poświęcenia dziennikarz, nieomalże korespondent wojenny. Niesmaczne są częste-gęste przechwałki, ile to wódy czy wina wychlał przy jakiej okazji. Rozdziały pisane przez niego są wyraźnie gorsze.
Poza tym znalazłam w książce jeden kompromitujący błąd: Aznavour był Ormianinem, nie Gruzinem!

Kto chce lub musi - niech czyta!

do listy dorzucam właśnie połknięte:
:"Zapiski (pod)różne" -Martyny Wojciechowskiej i
" Światoholicy"  dziennikarskiego małżeństwa Pawlickich (ona treść, on zdjęcia)
- obie książki fantastyczne, arcyciekawe, miód dla podróżniczych duszy......

A ja mam o tyle dobrze bo pracuję w księgarni więc książki mam pod ręką

Agnieszka myślę że jednak lepiej w księgarni ,mam wszystkie nowości ,przewodniki oraz przepiękne albumy a tego w bibliotece nie znajdziesz ....a co do książek moja siostra czytała  "idiota za granicą "podobno przezabawna i program też super

no cóż..... chyba Wam się tu trochę narażę, ale..... mnie się cytowany tu   "Idiota..." nie podobał.
Tych idiotów jest chyba dwóch:  pierwszy,  który to napisał ( pewnie w założeniu miało być dowcipnie, a wyszło jak zwykle...) i drugi, czyli  ten,  który to kupił ( w tym przypadku ja!- dałam się naiwnie  nabrać!!!) ;
Tytułowy bohater owej powiastki,  stylizowany zresztą na wyjątkowo tempogłowego angola zostaje "na siłę" wysłany, żeby  zwiedzać wybrane miejsca na Ziemii. Jak nie trudno sie domyśleć, ów osobnik wszystkiemu się dziwi, wszystko wokół go drażni, mierzi ale jest odporny na wszelką "egzotykę"  ciekawość świata i odmienność.  Nie interesuje go w zasadzie nic co nie angielskie i nie dla anglików.
Nawet momentami to śmieszyło, ale to był chyba śmiech przez łzy nad wyjątkowym kretynizmem bohatera!
Może tak odebrałam tę pozycję, bo czytałam ją widocznie w nastroju nie do smiechu, ale generalnie nie śmieję się z ludzkiej głupoty, a raczej nad nią ubolewam;
Ogólnie szkoda jednak  czasu na czytanie takich głupot  i w moim przypadku wydanej kasy w księgarni.
(sorki za szczerość, ale jakoś taka formuła książki do mnie zupełnie nie przemawia)

Ostatnio edytowany przez piea (2012-10-02 09:17:08)