5 III 2013 r. (czwartek)

   Po śniadaniu w hotelu (6:40) przed 8-mą wyruszyliśmy autokarem w kierunku Argentyny. Przekroczyliśmy granicę i dojechaliśmy do lotniska w argentyńskiej miejscowości Puerto Iguazu. Lot do Buenos Aires mieliśmy zaplanowany na 10:40. Wsiedliśmy do samolotu i czekaliśmy na odlot, który zaczął się coraz bardziej odwlekać. Po ok. godzinie oczekiwania w samolocie kazano nam go opuścić. Ponoć były jakieś problemy z radarami (zdaje się, że na jakimś większym obszarze) i ruch lotniczy został wstrzymany. Nie było wiadomo kiedy zostanie przywrócony, pozostało nam zatem koczować na coraz bardziej się zapełniającym lotnisku i czekać na dalsze informacje. W końcu nadeszły dobre wiadomości i ok. 13:40 ponownie zasiedliśmy w samolocie. Ostatecznie oderwaliśmy się nim od ziemi kilka minut po 14-stej. Lecieliśmy tym razem samolotem Boeing 737/700 należącym do linii Aerolineas Argentinas. Podczas lotu podano przekąski i napoje. O 15:35 wylądowaliśmy na lotnisku (krajowym) Aeroparque w Buenos Aires. Dzięki miejscu przy oknie mogłem podziwiać ładne widoki. Na lotnisku dołączyła do  nas miejscowa przewodniczka - Noemi. Następnie autokarem udaliśmy się do zlokalizowanego w dzielnicy Retiro hotelu „Waldorf” (dotarliśmy do niego godzinę po lądowaniu), w którym zostaliśmy zakwaterowani. Na 17:15 został zaplanowany wspólny spacer z pilotem. Wcześniej była jeszcze też możliwość wymiany waluty w sklepie przy hotelu. W trakcie spaceru dotarliśmy przede wszystkim do serca argentyńskiej stolicy (i zarazem dzielnicy Monserrat) czyli Plaza de Mayo.
Właśnie w tym miejscu wybuchła rewolucja 25 maja 1810 roku (majowa rewolucja), która doprowadziła do niepodległości Argentyny. Plac w obecnym kształcie powstał w 1884 roku z połączenia dwóch mniejszych placów: Plaza de la Victoria i Plaza del Fuerte. W centrum placu stoi Pirámide de Mayo – obelisk zbudowany w 1811 r. i odsłonięty w pierwszą rocznicę majowej rewolucji. Na jego szczycie znajduje się alegoria wolności autorstwa Josepha Dubordieu.  Wokół placu widzieliśmy wiele ważnych dla Argentyny budowli. Wspomnę teraz o kilku z nich. Casa Rosada (Różowy Dom), to dom prezydenta i siedziba rządu. Jego nazwa bierze się stąd, że jest pomalowany na różowo, a o kolorze barwy zadecydowała mieszanina farby czerwonej (kolor Federalistów) i białej (kolor Unitarystów) na znak zgody. Do placu przylega tył budynku (front jest od strony Avenida Paseo Colon). Z tej właśnie jego strony znajdują się słynne balkony z których przemawiali sławni argentyńscy politycy, tacy jak: Juan i Eva Perón, Generał Leopoldo Galtieri czy Raúl Alfonsín. W tym miejscu śpiewała także Madonna w „Evicie” oraz przemawiał papież Jan Paweł II. Kolejną ważną budowlą przy placu jest katedra pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. Jej początki sięgają XVI w., ale była wielokrotnie przebudowana. Obecna jej postać stanowi mieszankę różnych stylów architektonicznych: neoklasycystycznego, neobarokowego, neorenesansowego i rokokowego. XIX-wieczna fasada jest w stylu neoklasycystycznym, z kolei XVIII-czne rzeźby i ołtarze we wnętrzu świątyni mają dekoracje głównie w stylach neorenesansowym i neobarokowym. Całości budowli dopełnia XVIII-czna kopuła (katedra nie ma wieży). We wnętrzu katedry (które również zwiedziliśmy) znajduje się też grobowiec gen. Jose de Martina - argentyńskiego bohatera narodowego. Następny ważny budynek przy placu to El Cabildo czyli dawny ratusz (obecnie mieści muzeum), który powstał na początku XVII w. (ukończono go w 1610 roku). Z innych gmachów wokół placu wspomnę jeszcze tylko o monumentalnym gmachu Banku Narodowego Argentyny wybudowanym w latach 1940-55 roku w stylu neoklasycystycznym. W drodze powrotnej przeszliśmy ulicą Florida, która jest „deptakiem” o handlowym charakterze. Podczas całego spaceru widzieliśmy też mnóstwo budynków o pięknej architekturze (nie na darmo Buenos Aires bywa określane mianem Paryża Ameryki Południowej). Po powrocie do hotelu i krótkim odpoczynku, przed 20-tą wyruszyliśmy pieszo do restauracji (niedaleko hotelu), w której spożyliśmy obiadokolację.