Nie wiadomo jak długo portal TM będzie istniał w związku z tymi podatkami od reklam (bo reklamy są, chociaż ciągle te same??) więc przepis na śląskie hekele. Aaaa - cóż to hekele; to pasta do pieczywa z solonego śledzia. 4 jajka ugotowane na twardo, 2 płaty z solonego śledzia (oczywiście wcześniej wymoczone w wodzie przez co najmniej 2godz) drobno posiekać, dodać startą drobno niedużą cebulę - można to też zmielić w maszynce do mięsa i już. Łyżeczka musztardy, łyżeczka majonezu popieprzyć wymieszać i można jeść.

Papuas - do Twoich "kwaśnych kartofli" jakoś nie mam przekonania, ale przepis na śląskie hekele wypróbowałam wczoraj. Muszę powiedzieć, że to smarowidło jest naprawdę świetne. Ja często robię różne pasty do pieczywa; również śledzie są w mojej rodzinie bardzo lubiane. Ale nie wpadłam nigdy na pomysł zrobienia pasty ze śledziem. Zatem dzięki wielkie za przepis - już go sobie zapisałam w moim podręcznym, kuchennym notesie

Pasta z makreli lub innych wędzonych ryb to oczywiście pychota - też to robię w różnych wersjach. Ale ze śledzia to jednak całkiem co innego. Nie mówię, że lepsze (bo z makreli też lubię), ale to po prostu zupełnie inny smak. Dla takich wielbicieli śledzi jak ja, albo mój mąż - hekele to rewelacja.

Piea - ten kurpiowski rejbak wygląda mi na odmianę podlaskiej babki ziemniaczanej, tyle, że podanej w formie podsmażanych plastrów. My babkę podlaską też tak często podajemy - zwłaszcza wtedy, gdy zostanie na drugi dzień. Podsmażona na patelni jest naprawdę super. Rejbak przypomina mi też wersję żydowską babki czyli kugel - w tej wersji kiedyś jadłam w żydowskiej restauracji Tejsza w Tykocinie (chyba wspominałam o niej w swojej relacji z Tykocina).

Papuas, a gdzie tam! ja do obrażania jestem ostatnia !   (choć w młodości bardziej byłam "obrażalska" , czyli z wiekiem człek nabiera twardości doo..py   ( ale dzięki za kwiatki! )
a wracając do octu: ja nie lubię, nie jadam, nie piję, nie kropię i kulinarnie prawie nie używam ! , jakoś nie lubię i już ; za to mój Małż to mógłby się z Toba stołować   - on ocet wręcz kocha! i leje go do wszystkiego! ( sałata, ogórki, pomidory, nawet jajka w majonezie kropi octem! , ku mej rozpaczy... ; no ale kulinarnie mamy kompletnie inne smaki; np.  bardzo lubię śledzie, ale ja te w oleju, a małż rolmopsy; ogórasy? - ja kiszone, małż konserwowe; grzybki? - ja duszone, małż ze słoiczków w occie ( nie przepadam, choć robię średnio 100 takich słoików w sezonie ) - dla małża rzecz jasna!
Ale jest jedna sałatka ( z posmakiem octu) którą uwielbiam - i pewnie ją znacie jako śledziofani! a jak nie to podaję prościutki przepis:

płaty śledziowe  pokrojone w kostkę ( wg uznania) - używam gotowych a la matias, ale wcześniej moczę w mleku;
jaja na twardo pokrojone w kostkę; (ile lubicie, ale nie więcej wagowo jak śledzia);
cebulka w kostkę (powiedzmy 2 małe sztuki)
i cały słoik śliwek w occie! ( taki 0,5 litrowy); śliwki oczywiście porządnie odsączamy; jak nie chcemy stracić zębów, to warto też sprawdzić, czy w którejś nie ukryła się pestka
wszystko razem mieszamy, doprawiamy majonezem, pieprzem i solą (o ile nasze śledzie za długo leżały w mleku i całkowicie się odsoliły, jeśli nie, to nie trzeba w ogóle solić, bo śledź i tak słony!)) i voila!
my uwielbiamy tą sałatkę! kiedyś robiłam ją tylko na Wigilię, ale z biegiem lat, za długo nam było czekać i od ładnych paru lat robię co najmniej 4x w roku!
(oczywiście te śliwki też kroimy w małe kawałki- tak jak jako i cebulę)
Pozdrowionka,

Ostatnio edytowany przez piea (2021-03-24 14:42:11)

papuas, u mnie w sklepach śliwek w occie w słoikach jest całkiem sporo! ; fakt, że nie w marketach, tylko w takich bardziej delikatesach, albo w małych spożywczakach ( widzę, że najczęściej stoją słoiki takich firm jak: Provitus, Rolnik, Krokus), ja mam jeszcze zapas własnych narobiłam tych słoików jak głupia (2 lata temu, jak był u mnie "śliwkowy urodzaj"
do zupy owocowej - broń boże żadnej soli!  ; a sam apetyt chyba nie wystarczy - owoce lubią być słodkie, ale ile sypniesz tego cukru- Twoja sprawa - główny czynnik: własne gusta i smaki ( i poziom cukru z ostatnich badań) podpowiedzą ile

Ostatnio edytowany przez piea (2021-04-03 20:44:42)

Papuas, to faktycznie co region - to inne tradycje dań świątecznych, ale przyznam, że szczerze mnie zadziwiłeś tym Śniadaniem wielkanocnym u Ciebie  , bo jajek na miękko i jajecznicy na stole wielkanocnym- to bym się nie spodziewała! , no ale wiadomo: każdy inaczej wg tradycji domowników i regionu! ( u nas jojka na miękko i jajecznica - to raczej śniadanka powszednie w ciągu roku ) ;
W naszym domu - obecnym i tym z dzieciństwa-  w Wielkanoc nigdy nie było takiego typowego śniadania rano, bo to zamieniało się u nas zawsze w tzw. wczesny obiad ( najczęściej ok południa godz 11-13! i nikt wcześniej nic nie jadł.
Najpierw obowiązkowy barszczyk biały gotowany na białej kiełbasie z chrzanem i czosnkiem, majerankiem i zabielany śmietaną (kiedyś bywały żurki, ale wolimy jednak BB (barszcz biały))
potem serwuję na półmisku jakieś gorące mięsko (najczęściej dwa rodzaje) i tu różnie w zależności od roku, w tym królowała kaczka z pieczonymi jabłkami i własnoręczna jarzynka z buraczków; reszta dodatków to zimne przekąski na stole: pieczone mięsa+ pieczona biała kiełbasa- serwowane na zimno, sałatki- zawsze jest jarzynowa tradycyjna+ jakies inne, najczęściej jajowe ze szczypiorem, ale i  zamiennie z innymi wg upodobań, zawsze mam też jaja na twardo: faszerowane z pieczarkami,cebulką,  szczypiorkiem w pół-skorupkach+ jakieś inne w majonezie: w tym roku było kilka z majonezem truflowym i z rzodkiewką; do tego osobno śledzik i/lub rybka po grecku( bardzo lubimy), no i obowiazkowo jako dodatek ćwikła (robiona własnoręcznie, nie gotowiec:) + chrzan (kiedyś się kupowało albo wykopywało korzeń i tarło z oczami pełnymi łez , dziś idę na łtwiznę i kupuję gotowy chrzanik w słoiku na targu u "baby" 0 no nie jest to to samo co ten tarty, ale lepszy niż marketowe świństwo!)   ; drugi dzień świat to dla odmiany śniadanko z tego co było wczoraj na stole, + póżniejszy obiad (ok. godziny  16-17) i tu juz więcej słodkości ciastowych: różnie wg uznania, my nie przepadamy za mazurkami, choć to przysmak stricte wielkanocny, u mnie raczej w Wielkanoc jest zawsze jakaś babka, czasem sernik, albo makowiec, czasami jakieś inne wymyślne, zawsze coś piekłam, zawsze coś też przynosiła teściowa, + panny/ narzeczone chłopaków, a w tym roku to juz oficjalna synowa - więc tych ciast było zawsze zdecydowanie za dużo!
i to tak z grubsza tyle i jak zwykle zawsze i tak za dużo wszystkiego ! a potem musimy to wyjadać przez kilka dni po świetach i wszyscy mają serdecznie dość i z przyjemnością każdy potem chetnie rzuca się na zwykłe proste jedzonko: jakiś twarożek, plaster żółtego serka, jakies placuszki ( moga byc z jabłuszkiem, albo ziemniaczane) , zupka zwykła np. ogórkowa,itd....; dobrze, że te święta są tylko 2 x w roku! .... inaczej nasze wątroby, trzustki i żołądki by tego nie wytrzymały!

Ostatnio edytowany przez piea (2021-04-13 15:08:33)

Ha, jeśli mamy jeszcze wspominać wielkanocne jedzenie, to i ja coś od siebie dorzucę. A więc żurek… prawdę mówiąc gotuję go dopiero od kilku lat, od kiedy moje dzieci, nie wiadomo skąd, nagle zaczęły wspominać, że lubią żurek (gdzieś spróbowały i posmakował). U mnie w domu rodzinnym nigdy się żurek nie pojawiał, więc musiałam nagle nauczyć się go gotować. Ale dałam radę 😆 A więc na obiad żurek i zwykle jakieś pieczone mięsko – schab, karkówka lub szynka, w różnych odmianach. Popularny jest klops z jajkiem. W tym roku podałam go w pierwszy dzień świąt z sosem chrzanowym. Natomiast na śniadanie wielkanocne obowiązkowo muszą być jajka z majonezem, wędliny samodzielnie przygotowane do wędzenia, osobiście upieczony pasztet, jakieś sałatki (w tym jarzynowa tradycyjna, ale pojawiają się też inne). Koniecznie muszą być śledzie, bo bez śledzi u mnie nie ma ani świąt, ani dnia powszedniego 😋 No i dużo zielonych dodatków (sałata, szczypiorek, ogórek, rzodkiewka), bo w końcu to wiosna! Ale chrzan też musi być. Z ciast zawsze jest sernik, babka i jakiś mazurek. Pojawiają się też inne, ale to zależy od liczby gości, którzy mają się pojawić. Teraz, w czasie pandemii nie zapraszamy nikogo prócz własnych dzieci, więc i z ciastami za bardzo nie szaleję, bo kto to później zje. Zresztą macie rację – tak czy inaczej zawsze wychodzi za dużo.