Włochy - Toskania - relacja z wakacji

Celem tego wyjazdu był właściwie Festiwal Pucciniego, jednak program był tak ciekawie ułożony, że przy okazji zwiedziliśmy kilka toskańskich perełek. I to akurat takich, na które dotąd nie było mi po drodze.
Noclegi mieliśmy w jednym miejscu - w miejscowości Montecatini Terme. I od zwiedzania tego uzdrowiska rozpoczęła się nasza toskańska przygoda A.D. 2022.
Jak to onegdaj bywało, ludzie osiedlali się w mało dostępnych terenach, na szczytach wzniesień.
Zgodnie z taką zasadą, początki Montecatini to również osada na wierzchołku wzniesienia, nazywana dziś Montecatini Alto. To najpiękniejsza (i najstarsza!) część miejscowości.
Można tam dojechać drogą, lub historyczną kolejką torowo-linową, jak np. na naszą Gubałówkę. Kolejka to 2 wagoniki o imionach Gigio i Gigia.
Miejscowi opowiadają, że to najszczęśliwsza para, która przetrwała pomyślnie tak wiele lat (od 1898 r.), bo tylko się mijają, nigdy nie zostają razem.
Przejazd tą historyczną kolejką to atrakcja sama w sobie. Sprawnie można przedostać się na górę, do M-ni Alto, a tam już jest zupełnie inna epoka.
Stareńkie domy, wąskie uliczki, wszystko jakby zatrzymane w czasie. Wspaniały klimat. No i ze szczytu piękne panoramy wokół. Spacerując, na każdym kroku spotykamy coś ciekawego; a to stareńka, lecz nadal użytkowana skrzynka na listy, a to odrestaurowany 10 lat temu zabytkowy krzyż na kamiennej ścianie wąskiej uliczki, a to różne inne detale średniowiecznych kamieniczek...
Dochodzimy do kościoła parafialnego, w którym - poza odrobiną bezcennego chłodu - mieści się ciekawe muzeum sakralne, z gablotką sakralną z relikwiarzami św. Barbary i św. Piotra, z pięknymi freskami, zbiorem monstrancji sprzed lat, starymi szatami i sprzętami liturgicznymi, są też 2 szopki betlejemskie - wzorowane na tych pierwszych, wg św. Franciszka z Asyżu, jest co oglądać.
Kilka kroków dalej, powyżej kościoła - skwer pamięci - walczących i poległych w różnych walkach na tych terenach.
Po zwiedzaniu naszego miasteczka uzdrowiskowego nadeszła pora na wspaniałe miasto Lucca. Otoczone jest starymi murami, a wewnątrz starówka doskonale zachowana.
Miasto rozwijało się najpierw z handlu na jedwabnym szlaku, z czasem samo stało się miejscem wytwarzania jedwabiu, a współcześnie - najwięcej dochodu ma z ... produkcji papieru toaletowego.
O zabytkach Lukki można przeczytać w każdym przewodniku, więc nie będę tego powielać. Wspomnę tylko, że właśnie tutaj urodził się G.Puccini. W sąsiedztwie domu, w którym spędził dzieciństwo stoi oczywiście jego pomnik.
A skoro już o Puccinim mowa; to właśnie on był sprawcą tego całego zamieszania. Już po raz 68 Włosi zorganizowali festiwal, na scenie plenerowej, ustawionej nad jeziorem w Torre del Lago, w sąsiedztwie willi, w której mieszkał i tworzył Puccini.
Przez dwa wieczory z rzędu (a właściwie wieczory i noce, bo do hotelu wracaliśmy o godz. 2-giej) uczestniczyliśmy w widowiskach operowych: Turandot i Madame Butterfly. Wrażenia niezapomniane.
Przedpołudnie po Turandot zrobiono dla nas czasem wolnym, więc był to odpowiedni czas by wybrać się do krasowej jaskini Maona, w okolicy Montecatini.
Na taki upalny dzień jaskinia jest świetnym rozwiązaniem. O ok. 10 stopni C mniej. Grota bardzo ciekawa, przewodniczka (Ukrainka) kompetentna i miła.
Po południu wyjazd do Torre del Lago, by spokojnie zwiedzić willę Pucciniego i jeszcze przed kolejnym spektaklem indywidualnie spędzić czas nad jeziorem. To miejsce tak upodobał sobie Puccini, że zapragnął w tej swojej willi zostać na zawsze. Tu właśnie został pochowany. Jedno z pomieszczeń na parterze to jego kaplica grobowa. Wnętrza ciekawie urządzone; niestety tu również obowiązuje całkowity zakaz fotografowania. Kompletnie tego nie rozumiem.
Na koniec wycieczki pozostał dzień objazdowy: ze zwiedzaniem:
Volterra- urocze miasteczko pamiętające jeszcze czasy Etrusków, słynne z wydobycia alabastru i artystycznych wyrobów z tego kamienia;
San Gimignano - średniowieczny Manhattan, miasto wież. Do dziś tylko niektóre przetrwały lecz i tak charakter miasteczka został zachowany i zachwyca.