Włochy - objazd Alpy Zachodnie - relacja z wakacji

Jest w Bielsku B. takie BP Tęcza, nie, nie Rainbow tylko polska Tęcza, które organizuje wycieczki autokarowe po Europie. Byłem już z nimi w Rumunii, byłem w Bułgarii, a teraz żona zabrała mnie w ”Alpy Zachodnie”. Od paru ładnych lat po górach nie chodzę, ale raz kozie śmierć. Niech będą Alpy. W swej ofercie biuro ma i inne górskie wyjazdy, a jako nowość Dolomity. Pierwszy dzień dojazdowy - najpierw z różnych miast biuro dowozi do Bielska i tu start wycieczki. My ruszamy spod Belga w Katowicach o godz 5.15 w stronę Bielska. Dla uatrakcyjnienia ceny wszystkie noclegi po stronie włoskiej chociaż na wycieczki wyjeżdżamy i na stronę szwajcarską i francuską. Z Bielska ruszamy przed godz 7 i zabierając w Cieszynie ostatnich uczestników ruszamy w trasę. Bez przeszkód docieramy po godz. 21 na nocleg. Pierwszy nocleg w Dolomitach, ale bez świadczeń - to było wiadomo, więc każdy coś tam zabrał. Ale pojawia się drobny problem - gniazdka takie, że bez adoptera czajnika elektr. nie włączysz, a w hotelu nie ma baru ni restauracji; no to jestem upupiony - bez mojej osobistej herbaty po prostu nie żyję. Rozbieram obudowę gniazdka - też się nie da ... kombinuję .. i wreszcie odkrycie - jest lodówka podłączona przez adopter. Po co ma pracować po próżnicy, będzie herbata! Po śniadaniu zwiedzanie kurortów - przejeżdżamy przez coś tam, przejeżdżamy przez Trentino bez zatrzymywania; no coś mi zaczyna wyglądać, że to wycieczka nie objazdowa, a przejazdowa. Pod Dolomitami oprócz winnic ciągną się plantacje jabłek. Na szczęście zatrzymujemy się najpierw na parkingu (przełęcz Tonale) przy Sacrario Militare upamiętniającym poległych w I wojnie światowej, a później w mieście Tirano. Oglądamy bogato zdobiony kościół i idziemy na dworzec, skąd pociągiem Kolei Retyckich trasą Bernina Express przejeżdżamy do najstarszego kurortu szwajcarskiego St. Moritz. Z kolejki widoki są. Spacer po St Moritz i wracamy do Włoch na nocleg. Następnego dnia przejazd obok jeziora Como i zwiedzanie szwajcarskiego Lugano. Jest w tych przejazdach pewna niesprawiedliwość, bo i w Trentino i przy jeziorze ciekawsze widoki z lewej strony; niestety siedzę przy oknie, ale po prawej stronie autokaru. W Lugano zaczynamy od wjazdu kolejką szynową na szczyt San Salvatore (taka Głowa Cukru - 600m różnicy poziomów) i z góry oglądamy panoramę 360 stopni. Następnie zwiedzanie Lugano katedra św Wawrzyńca, kśc MB (Santa Maria degli Angeli), park botaniczny Ciani. Po zwiedzaniu przejazd do doliny Verzasca i spacer pod wodospad. Rozpoczynając zwiedzanie Lugano mijamy zabytkowy niewątpliwie kościół, a przewodnik wchodzi w zwykłą bramę i szok - jesteśmy na starym krużganku. Okazuje się, że obok kościoła Santa Maria degli Angeli był klasztor Franciszkanów, a po likwidacji wszystkich klasztorów na jego terenie wybudowano hotel. Na szczęście zachowały się niektóre fragmenty i dziś w krużganku możemy obejrzeć resztki dawnych fresków. A w stojącym obok kościele oglądamy renesansowe odnowione freski Bernardino Luiniego. Po wyjściu z kościoła spacer uliczkami; także tu spotkać można uliczne wodopoje z wypływającą wodą - jest naprawdę wyborna w smaku. Podjeżdżamy jeden przystanek w górę kolejką i schodzimy do katedry św Wawrzyńca - również pełnej zabytkowych fresków. Następnie schodzimy nad samo jezioro i odwiedzamy urokliwy park Ciani, a o wyznaczonej godzinie meldujemy się w miejscu zbiórki i przejazd do doliny Verzasca. Dojeżdżamy do Sonogno - wioski na końcu świata i spacerkiem idziemy pod wodospad. Skąd ten koniec świata w Sonogno?? Tutaj kończy się asfaltowa droga przez dolinę i wszystkie pojazdy mechaniczne muszą parkować na obszernym parkingu. Dalej jedynie na nogach (dopuszczalne są tylko rowery). :) Sonogno, jak przystało na Alpy, jest mocno ukwiecona, a pokrycia dachów to prawie całkowicie łupane kamienie. Bardzo malowniczo, co widać na foto. Wracamy autokarem doliną Varzasca (innej drogi nie ma) i zatrzymujemy się przy kolejnych atrakcjach. Najpierw średniowieczny, malowniczy most, z którego czasem skaczą śmiałkowie do wody. Woda tak czysta, że widać głazy na dnie i trza mieć sporo odwagi, żeby skakać. Most obfocony (no tutaj i godzinę można focić, bo koryto rzeki ekstra) i jedziemy dalej. Następny postój przy zaporze Jamesa Bonda. Bardzo wysoka (220m) zapora na górskiej rzece ”zagrała kiedyś w filmie ”Golden Eye” o niezniszczalnym agencie. Zapora robi wrażenie - nie sposób spojrzeć na dno kanionu i dostrzec płynącą wodę; przynajmniej nie z każdego miejsca. Program dnia zrealizowany - jedziemy na nocleg, a ja dalsze zwiedzanie przeniosę do następnej części.