Metro w Paryżu

Z uwagi na bardzo dużą rozpiętość granic administracyjnych i spory ruch uliczny, zwłaszcza w godzinach szczytu, jest nieocenionym środkiem transportu każdej metropolii współczesnego świata. Paryskie metro zajmuje dziś czwarte miejsce pod względem liczby przewiezionych pasażerów. Wyprzedzają go tylko takie światowe aglomeracje jak Moskwa, Tokio czy Meksyk. Jest także trzecim, po Londynie i Budapeszcie, najstarszym metrem na świecie. 10 milionów mieszkańców stolicy i okolic oraz 30 milionów turystów rocznie sprawia, że mało kto wyobraża sobie współcześnie Paryż bez metra. Secesyjny styl niektórych zaprojektowanych przez francuskiego architekta Hectora Guimard stacji stanowi doskonały przykład zastosowania sztuki użytkowej w życiu codziennym. Doskonałe połączenia z RER (regionalna sieć ekspresowa), tramwajami, autobusami i transilien (pociągami które mkną aż na przedmieścia), dobre oznaczenia, bliskość stacji z dowolnego punktu w centrum i wysokie ceny za przejazdy charakteryzują podziemną kolejkę stolicy mody. Ciekawostką jest fakt, że jeszcze do 1991 roku było to jedyne metro, które oferowało 2 klasy przedziałów: pierwszą - droższą i drugą - ekonomiczną.

Pierwszą linię metra zbudowano jeszcze w XIX wieku tuż przed wystawą światową jaka miała miejsce w Paryżu w 1900 roku. Z tego powodu stała się jej główną atrakcją, choć uroczystej inauguracji dokonano w kilka miesięcy później. Wkrótce po tym, nastąpił gwałtowny rozwój podziemnej kolejki. II wojna światowa przerwała jednak jej rozwój na jakieś trzydzieści lat, na skutek coraz większej popularności transportu samochodowego. W latach 70. ubiegłego stulecia nastąpiła dalsza rozbudowa sieci metra. Przedłużono jego trasę aż na przedmieścia zmniejszając zarazem odległość między kolejnymi stacjami i ograniczając możliwości przewozowe wagoników, co przyczyniło się do wzrostu bezpieczeństwa i jakości świadczonych usług. Wykluczono wówczas możliwość dalszej jego rozbudowy. Jednak już pod koniec XX wieku w związku z ogromnym przeładowaniem linii A - RER, Paryżanie otrzymali od miasta nową ostatnią jak na razie 14 linię metra, którą różni od reszty jeden drobny szczegół - jest zautomatyzowana do tego stopnia, że nie kieruje nią maszynista. Biegnie od Saint-Lazaire do Olympiades przemierzając centrum miasta w poprzek z północnego zachodu na południowy wschód. Mieszkańcom bardziej znana jest jako Météor, co jest skrótem od nazwy Szybkie metro wschód-zachód.

Metro zaczyna funkcjonować mniej więcej od 5.30 a kończy bieg około 1.15 w nocy (do 2.15 pod koniec tygodnia i w święta). Na peronie tablice odliczają czas do przyjazdu kolejnych dwóch pociągów. W godzinach szczytu kursuje przeważnie co dwie minuty. Poza godzinami szczytu około 4 minut, a wieczorami trzeba czekać aż do ośmiu. W Nowy Rok i niektóre inne dni świąteczne metro jeździ całą dobę, aby zapewnić bawiącym się mieszkańcom powrót do domu o każdej porze. Miasto podzielone jest na sześć stref, wg których naliczane są opłaty. W zależności od tego gdzie chcemy dojechać i jak często zamierzamy podróżować tym środkiem lokomocji, powinniśmy zaopatrzyć się w odpowiedni bilet. Jednorazowy kosztuje 1.60 euro, 10 przejazdowy - 11.40. Od momentu skasowania ten sam bilet ważny jest przez półtorej godziny we wszystkich środkach transportu miejskiego (metro, RER, autobus). Dotyczy to każdego rodzaju biletu. W tym czasie można dokonać nieograniczonej liczby przesiadek. Natomiast jeżeli chcemy skorzystać z kolejki na Montmartre, możemy użyć tych samych biletów ale niekasowanych wcześniej. Jeśli natomiast zamierzamy dużo podróżować metrem, o wiele bardziej opłaca się kupić bilet okresowy. Najtańszy jednodniowy - na pierwszą i drugą strefę - kosztuje 5,90 euro. Dla pozostałych stref opłaty są odpowiednio wyższe. Tzw. pomarańczowa karta, na tydzień to wydatek 17,20 euro, na miesiąc 56,60. W przypadku dłuższego pobytu warto zastanowić się także nad biletem Intégrale. Ważny jest on przez 11 miesięcy, wówczas jego cena za miesiąc to 50.60 euro. Uczniowie i studenci zapłacą jeszcze mniej. W roku szkolnym przez dziewięć miesięcy mogą płacić po 31,50/msc. Innym ciekawym rozwiązaniem dla młodzieży jest le ticket de jeunes. Pozwala on na nieograniczoną liczbę przejazdów w jeden wybrany dzień: sobotę, niedzielę lub święto osobom do 26 roku życia. W strefach 1,2 i 3 jego cena to 3,30 euro. Osoby nastawione na turystykę i zwiedzanie miasta powinny rozważyć także oferty przygotowane specjalnie dla turystów, np. Paris Visite bądź Open Tour, które oprócz opłat za przejazdy w wybranym okresie czasu uwzględniają także wstępy do muzeów i liczne zniżki na zakupy w mieście. Dzieci do 4 roku życia są zwolnione z opłat, natomiast do 10 roku życia płacą połowę ceny.

Najbliższe plany na przyszłość to rozbudowanie wspomnianej linii nr 14 ale przede wszystkim zintegrowanie z metrem innych środków komunikacji i punktów strategicznych dla miasta, m.in. portu lotniczego, dworców kolejowych i centrów biznesu. Rozważa się także uruchomienie kolejnych pociągów sterowanych zdalnie na kolejnych liniach w celu rozładowania ruchu na największych stacjach.

Gdy wybieramy się w jakieś miejsce, dobrze jest wcześniej ustalić, jaka linia metra dojeżdża w pobliże, aby nie tracić zbędnie czasu na błądzenie po mieście. Żeby dobrze orientować się w sieci paryskiego metra, podobnie zresztą jak w każdym innym mieście, po zejściu na stację należy odszukać kolor (numer) szukanej linii na tablicach informacyjnych oraz końcowy przystanek strony, w którą chcemy jechać. W przypadku wątpliwości co do numeru linii, którą powinniśmy wybrać, na każdej stacji znajdziemy plan metra, a na nim dogodne przesiadki. Wygodniej jednak jest zaopatrzyć się w bezpłatny kieszonkowy schemat metra dostępny na większych stacjach. Znajdziemy na nim bowiem także oznaczenia popularnych atrakcji turystycznych na naszej trasie. Dzięki temu będziemy mogli lepiej zaplanować trasę zwiedzania i efektywnie wykorzystać czas spędzany w tym pięknym mieście.

Poniżej prezentujemy dodatkowe dane charakteryzujące metro w Paryżu:

Podstawowe informacje:

• otwarte w 1900 r.
• łączna długość sieci to 214 km
• 300 stacji
• 62 stacje przesiadkowe
• 16 linii
• 1,5 miliarda pasażerów rocznie
• ponad 4 miliony pasażerów dziennie
• prędkość standardowa 20 km/h
• prędkość linii nr 14 - 40 km
• prędkość maksymalna pociągów 80 km