Jednak już mniej osób wie, że nie tylko w Wieliczce można w ten sposób się leczyć. Jednym ze sposobów inhalacji solankowych jest spacer wzdłuż tężni.
Cóż to takiego ta tężnia?Tężnia jest to budowla z gałęzi tarniny, służąca do zwiększania stężenia soli w solance. Dawniej budowano je dla pozyskiwania soli kuchennej, dzisiaj głównym ich zastosowaniem są inhalacje wykorzystywane jest w profilaktyce i leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych, zapalenia zatok, rozedmy płuc, nadciśnienia tętniczego, alergii, nerwicy wegetatywnej i w przypadku ogólnego wyczerpania.
Zazwyczaj tężnie mają formę drewnianej konstrukcji o wysokości kilku pięter i długie na kilkaset metrów, wypełnione gałązkami tarniny. Pod spodem ciągnie się basen, do którego spływa solanka. Początkowo nalewano solankę na gałązki szuflami, obecnie robią to pompy. Solanka spływając po gałązkach częściowo paruje, tworząc wokół budowli mgiełkę, a ta, która spływa do basenu z większa stężenie. Dzięki temu rozwiązaniu podczas warzenia oszczędzano energię cieplną. Tężnie budowane dla celów leczniczych różnią się nieco od tych służących do krystalizacji soli. Dla zwiększenia ilości aerozolu solanka spływa przede wszystkim po ścianach, które są pionowe, i nie rozszerzają się ku dołowi.
Najbliższa Warszawy jest tężnia w Konstancinie - Jeziornie.Powstała w latach siedemdziesiątych XX wieku. Rozpyla się tu solankę z odkrytego w 1962 leżącego na głębokości 1600 m. źródła. Zalecany sposób korzystania z tej tężni obejmuje pobyt:
- bezpośrednio w pobliżu inhalatora - „grzybka”: 15-20 minut,
- w tężni: 30-60 minut,
- na zewnątrz tężni: 2-3 godziny.
Tężnia znajduje się na terenie ogólnie dostępnego parku. Wstęp jest płatny.
Poza Konstancinem tężnie znajdują się w Inowrocławiu i Grudziądzu. Ta ostatnia ma formę zamkniętej szklanej piramidy z 9 - metrowym słupem pokrytym tarniną w srodku. Jednocześnie może tam przebywać 40 osób, a planowana jest budowa kolejnej.
Pobyt w tężni zalecany jest nie tylko osobom chorym, gdyż wzmacnia odporność.