Palmyra w Syrii

Palmyra - położone na pustynii, zajmujące ok. 50 ha ruiny miasta pochodzącego z II w. n.e. są jedną z największych atrakcji turystycznych Syrii. Palmyra została odkryta w XVII w. przez angielskich kupców.

Pierwsze zapiski na temat miasta pochodzą już z XIX w. p.n.e. Palmyra poprzez swoje położenie była ważnym ośrodkiem na drodze wymiany handlowej Wschodu z Zachodem. Na znaczeniu zyskała za czasow rzymskich, w 130 r. n.e. otrzymala status „wolnego miasta”, a w 217 r. stała się rzymską kolonią, która stopniowo przekształacała się w królestwo rządzone przez króla Odenata. Po jego śmierci władzę przejęłą jego druga żona - Zenobia, która ogłosiła pełną suwerenność Palmyry i rozpoczęła podboje na Bliskim Wschodzie. Palmyra wraz z królową została ostatecznie pokonana przez Rzymian. W 634 r. została zajęta przez Arabów, a w 1089 r. zniszczyło ją trzęsienie ziemi.

Do miasta wchodzi się przez monumentalny łuk połączony kolumnadą z najlepiej zachowaną i najważniejszą budowlą Palmyry - Świątynią Baala. Obok kolumnady znajduje się miejski amfiteatr. Znajdziemy tu także ruiny Świątynii Baala- Szamina, boga burz i deszczów, Agory, oraz Świątynii Pogrzebowej z III w. W miejscu Pałacu Zenobii stoją szczątki obozu Dioklecjana. Można tu także zwiedzać wieże grobowe, w których składano zwłoki mieszkańców. Przykład palmyrskiego grobowca to także jedna z głównych atrakcji Muzeum Narodowego w Damaszku.

W Palmyrze znajduje się także niewielkie muzeum, w którym warto obejrzeć model Świątynii Baala oraz mozaiki odnalezione w miejscach, gdzie najprawdopodobniej stały domy arystokratów.