Oman - Kraina mirrą i kadzidłem pachnąca.... - relacja z wakacji

Oman… bardzo piękny i ciekawy kraj, jeszcze nie zadeptany przez rzesze turystów, jeszcze nie do końca odkryty i poznany; dla nas – pozostający wciąż jeszcze nieco tajemniczy….

Nasza wycieczka nie rozpoczęła się od Omanu, ale przekornie zaczęłam właśnie od tej części naszej tegorocznej eskapady.

Przyznam, że to właśnie głównie Oman chodził mi po głowie od jakiegoś czasu...; była nawet w ofercie r.pl taka fajna wycieczka do Omanu (”Dookoła Arabii”) - z większą ilością Omanu w Omanie:), na którą robiłam zakusy, ale niestety nie dochodziła do skutku; Rainbow w kółko odwoływało kolejne terminy..., więc żeby zaspokoić choć troszkę chęć zobaczenia tego tajemniczego kraju zdecydowaliśmy się na jedyną dostepną opcję z Omanem w naszym terminie, czyli ”Złote Wrota Pustyni” (na którą przyznam, że zachęcił mnie trochę swoimi opisami i zdjęciami - nasz portalowy obieżyświat Oskar)- choć w tej opcji jest to tak naprawdę zaledwie malutki rzut okiem na ten nieznany kraj.

Głównym uczuciem towarzyszącym po tej wycieczce jest więc niedosyt, bo troszkę za mało było tego Omanu w Omanie, bo cóż to jest te kilka śmiesznych dni... ?, ale jak zawsze – taki krótki pobyt rozbudza tylko pragnienie na więcej…. i już wiem, a przynajmniej mam taką nadzieję, że marzenie o Omanie wejdzie kiedyś w kolejną fazę – bo następnym razem bardzo chciałabym poznać południe tego kraju, zasmakować górskich widoków Hadżaru łącznie z trekkingiem, poobcować z tamtejszą przyrodą, poczuć powiew wiatru na omańskiej pustyni, spędzić na niej noc pod rozgwieżdżonym niebem, uczestniczyć w nocnej obserwacji wielkich żółwi, które składają tam jaja, nacieszyć oczy pięknymi oazami i poznać choć trochę klimat Szlaku Kadzidlanego niedaleko Salali w regionie Dhofar, no i koniecznie poszaleć jeepami po piaskach Wahiba Sands :) - to wszystko jest być może przed nami... więc pewnie kiedyś tam wrócimy …… ale jedno jest pewne: będę rozmyślać o Omanie...o powrocie do tej Krainy Baśni z Tysiąca i jednej Nocy....

Oman to chyba jeden z najbardziej egzotycznych krajów na Półwyspie Arabskim, a w porówaniu a sąsiadami - to bardzo różniący się od nich prawdziwy powiew dalekiego Orientu... ,bo Oman niczego nie udaje..., niczego nie musi udowadniać światu.... Nie ma tu zachwycających wielkoscią wieżowców, nie ma gigantycznych galerii handlowych, żadnych ultranowoczesnych rozwiązań, które mają zadziwiać, szokować, powodowac zazdrość świata i nie ma też tego wszystkiego co musi być NAJ... ale jest za to wszechobecny zapach kadzideł, aromat przypraw, są wspaniałe, klimatyczne i prawdziwe kolorowe souki (których nikt nie buduje jako nowe w starym stylu, bo one naprawdę są wiekowe...i nie muszą udawać starych...); ale w tym wszystkim znajdziecie też piękne luksusowe hotele, są równiutkie jak stół autostrady, znajdą się też nowoczesne budynki, jest internet, itd...ale to wszystko jest tu w takiej nieprzytłaczającej skali, która pozwoliła zachować tradycyjny charakter kraju, który być może pozostał jednym z ostatnich takich autentycznych miejsc łączących Orient z resztą świata.


Tym razem nie będę się jednak zbytnio rozpisywać o Omanie, bo nasz pobyt w tym pięknym (i bogatym) kraju był zbyt krótki by tworzyć coś, co tak naprawdę nie zasługuje na miano Relacji, poprzestanę więc tylko na osobistych odczuciach i subiektywnych wrażeniach, a zdjęcia niech przemówią za mnie…. bo czasami jeden obraz wart jest więcej niż tysiąc słów…..

Oman naprawdę intensywnie pachnie pięknie kadzidłem i mirrą…, na każdym suku, w każdym sklepiku, w kawiarence, nawet w hotelach - unosi się dyskretny zapach tej aromatycznej starożytnej żywicy; ale oprócz kadzidła Oman pachnie też egzotycznymi przyprawami będącymi nieodłączną cześcią świata orientu, oszałamia też kolorami arabskich souków… ach... szkoda tylko, że tak rzadko można jeszcze zobaczyć tu ludzi na wielbłądach - bądź co bądź to widok prawdziwie egzotyczny, no ale jest 21 wiek i omańczycy zamienili swoje wielbłądy na smoki V8 z napędem 4x4 :)
Oman poza mirrą i kadzidłem to również wszechobecne falaje (faladże) i handżary o czym napiszę trochę więcej pod zdjęciami.

Jest tu jednak coś jeszcze.... coś dość rzadkiego w dzisiejszym świecie.... a daje się to zauważyć od razu – to uśmiech tutejszych ludzi, prawdziwie życzliwy, bez chęci zarobienia na nas, bez żadnych ukrytych intencji, po prostu taki szczery uśmiech przypadkowego przechodnia na zwykłe Dzień Dobry … taka miła rzecz… prawie zupełnie zapomniana już w naszej europejskiej rzeczywistości, ale tacy właśnie uśmiechnięci są Omańczycy, ludzie, którzy napraawdę lubią innych ludzi i kochają swojego Sułtana.

Zgodnie z programem wycieczki zwiedzaliśmy kilka wspaniałych historycznych miejsc: ciekawe i niezwykle malownicze Forty, urokliwą, pięknie położoną Nizwę, Wielki Meczet Sułtana Kabusa w Maskacie, którego wnetrza robią wrażenie wcale nie mniejsze niż ten bardziej znany w Abu Dhabi, zwiedzaliśmy też kilka mniejszych ale urokliwych fortów, ciekawy Pałac Sułtana Kabusa (z zewnatrz) na ogromnym, ukwieconym pieknie terenie, fantastyczne Muzeum Kultury i Tradycji Omanu (Bait al Zubair) z bardzo ciekawą kolekcją przepięknych rzeczy, ciekawe, kolorowe souki przyprawiajace o zawrót głowy (szczególnie te w Nizwie i w Maskacie (Muttrah Soukh), a w czasie przejazdów mogliśmy obserwować część codziennego życia Omanu, podziwiać z daleka widoki pasm gór Hadżar, obłędne widoki pustyni, smakować wspaniałe daktyle i bezustannie wąchać aromatyczne kadzidło (bez węgla trybularzowego:).

Sam Maskat zasługuje na większą uwagę: to przepięknie położone miasto, z widokami na niesamowite skały jakby ”wbudowane” w infrastrukturę miasta i ta bliskość pieknych gór wokół...; Urzeka też atmosfera tego miasta; tutaj czuje się naprawdę ten prawdziwy orient; niby wszystko wokół jest takie typowe dla krajów arabskich, te kolory, widoczne strzeliste minarety meczetów, na uliacach kobiety w czarnych abajach, mężczyźni w jasnych diszdaszach i w kummach na głowie, na straganach wszystko to, co można znaleźć na wielu arabskich sukach w wielu krajach... a jednak jest inaczej... dlaczego? - bo to żywy organizm miasta, a nie żadna tam atrakcja dla turystów, żaden teatrzyk czy skansen ku radości tysięcy ludzi z całego świata to własnie wyróżnia Oman - że wokół kręcą się sami omańczycy, i nie słychać wszystkich języków wieży Babel i coś niespotykanego, ale na straganach nie ma chińszczyzny:)) - dacie wiarę? :)


Podsumowując: co tak pokrótce można powiedzieć o Omanie oprócz tego, że jest mega egzotycznie-orientalnie i że pachnie kadzidłem – bo to już wiemy :) ?

Tak samo jak kraj ten jest mało popularny turystycznie, tak samo nikła jest nasza wiedza wyjściowa o nim; a tu zaskoczy niejednego odwiedzającego, że Sułtanat Omanu to w obecnych czasach bogata kraina, żeby nie powiedzieć mlekiem i miodem płynąca, bo znacznie bardziej jest to dziś Kraina ociekająca ropą (dzięki której ani miodu, ani tego ptasiego mleka tu nie braknie:)) mało kto o tym wie i podejrzewa, że Oman posiada spore zasoby ropy, gazu i złota, co stanowi podstawę gospodarki tego kraju i 50% PKB; choć oczywiście aż takie gejzery czarnego złota jak w sąsiednich Emiratach tu nie tryskają:)

Zdziwienie, prawda? ….

:) no tak…. bo przecież tutaj nie znajdziecie kompletnie niczego takiego co przypominało by pobliski Dubaj; nie ma tu żadnych sztucznych wysp usypanych na morzu za miliardy dolarów; nie ma śnieżnych stoków narciarskich na środku goracej pustyni; nie ma tych wszystkich największych, najwyższych, najkrzywszych, najdroższych, najzłotszych itd... ; nie ma niczego – co zadziwiałoby świat, bo Oman prowadzi zupełnie inną politykę i zmierza ku innej przyszłości;

Sułtan nie ma kompleksów i nie potrzebuje rozgłosu i nie zależy im nawet za bardzo na turystyce masowej, ba! nawet im to raczej nie w smak, bo zdają sobie sprawę, że masowi turyści tylko zadepczą i zaśmiecą ich piękny kraj, a wcale nie tak znacznie wzbogacą im skarbiec; wolą więc tę garstkę bogaczy, którzy przybywają ze świata na wypoczynek do Omanu z dala od utartych ścieżek i zostawiają w ociekających luksusem hotelach i rezydencjach-pałacach - tyle kasy, co kilka tysięcy wycieczek takich maluczkich jak my:) (a takich lowcostowych wycieczkowiczów - jest tu póki co naprawdę jak na lekarstwo).

Oman zaskakuje czystością i porządkiem. Przyzwyczajeni do arabskiego „pierdzielniczka” z krajów Afryki północnej – spodziewamy się tu ujrzeć coś podobnego – a tu figa z makiem!!! – ład i porządek dają po oczach!
Poza tym gołym okiem widoczna jest ogólna zamożność mieszkańców, wystarczy popatrzeć na ich domy, samochody, żeby wiedzieć, że nie spotkamy tu żadnych slumsów, ani bud skleconych z byle czego, nie znajdziemy tu jakichś koszmarnych blaszanych „domostw” z tonami śmieci wokół, jakie dobrze wszyscy znamy z krajów Maghrebu :).

Kolejna rzecz: samochody! – no takie fury jakie tu jeżdżą po drogach – to daj nam Panie Boże i w Polsce! ale to marzenie ściętej głowy…. u nas raczej nie prędko przeciętny Kowalski czy Nowak będzie jeździł smoczkiem z silnikiem 200kM za 200-300 tys zł:) ; no i te omańskie drogi… - te które widzieliśmy naprawdę są fantastyczne! wysokiej jakości betonowe kilkupasowe trasy, pozwalają tnąć przez kraj, że aż miło, zwłaszcza przy takiej cenie paliwa:), bajkowa cena 1-1,5 zł za litr/benzyny brzmi fajnie :).

Poza tym Oman to kraj wielkości Polski, a mieszkańców jest coś około 4,5 mln; a więc ani korki ani żaden specjalny tłok raczej tu Wam nie grozi:).

Uff… miało być króciutko...:)- ale musiałam napisać - takie moje ogólne spostrzeżenia; a poza tym Oman, który my widzieliśmy na tej wycieczce - to góry, pustynie, oazy daktylowe, faladże i forty, forty i forty…. większe i mniejsze, starsze i młodsze; wszystkie ciekawe i bardzo malownicze.

Jest jednak jedna rzecz, która zdecydowanie bardziej podobała mi się w Maroku (ale to moja subiektywna ocena, inni mogą uważać inaczej) – marokańskie kolory mijanych krajobrazów były zdecydowanie ciekawsze; tak wspaniałych kolorowych i różnorodnych gór- jak w Maroku- nie widziałam nigdzie indziej na świecie; poza tym barwy Maroka (Południa) są bardzo soczyste (przynajmniej wiosną) – ta intensywna zieleń, te ochrowe czerwienie skał, zdecydowane żółtości piasków pustyni – to wszystko eksploduje wręcz paletą barw, natomiast kolorystycznie Oman jest trochę bardziej monotonny…. krajobraz jest raczej jednostajnie ”wyblakły” i ostro żółty w intensywnym słońcu; przynajmniej w jego północnej części; więcej tam beżu i jasnej żółtości niż intensywnych kolorów Maroka, a pasma gór Hadżar mimo surowego piękna nie wywołują aż takich emocji widokowych jak ośnieżone szczyty Atlasu.

Zapytacie pewnie czy warto odwiedzic Oman? - ja jestem zawsze daleka od namawiania czy zniechęcania do odwiedzenia danego kraju/miejsca, bo trudno w tej sprawie utrafić w czyjeś gusta; wiadomo, że - to, co się podoba jednemu- dla innego może być nudne i odwrotnie i wiem, że moja opinia nie jest informacją miarodajną, bo ani ze mnie znawca, ani bywalec Omanu, bo za króciutko tu byliśmy i za mało zobaczyliśmy, ale na podstawie tylko tych omańskich ”strzępków”, których dostąpiliśmy - śmiało mogę podsumować, że to bez wątpienia piękny kraj, ciekawy (znacznie ciekawszy niż Emiraty), który zadziwia zabytkami wpisanymi na listę UNESCO, który przywita Was uśmiechem i gościnnością mieszakńców; który zauroczy widokami pięknych surowych gór, który słynie z przepieknych piaszczystych plaż (nie dane nam było niestety ich zobaczyć), który słynie przciez z tajemniczej, ogromnej pustyni al Rab al Khali ; jeśli chcecie więc odkryć tę magię orientu..., odkryć to, co jeszcze jest niepoznane.... i zachwycić się naprawdę zmysłowym zapachem kadzidła - to wybierzcie się do tego Omanu.


Myślę, że warto poznać ten mało znany turystom kraj by ”odkryć go” dla siebie, i po to aby przekonać się, ile prawdy jest w stwierdzeniu: że ”Piękno ma swój adres – ten adres to właśnie Oman”.

Na tym już poprzestanę bez tworzenia zbędnych opisów; i tym razem pozwolę moim fotkom przemówić za mnie…:)

na tej wycieczce (”Złote wrota pustyni”) za dużo tego Omanu nie zobaczyliśmy, ale już nawet to, co udało się zobaczyć, pozwoliło na wyrobienie sobie własnego zdania; nas ten kraj niekłamanie zachwycił....

Odwiedzone miejsca (programowe):

• Fort-Zamek Jabreen – imponująca budowla, który została zbudowana przez dynastię Yaruba, w latach 1680-1690;

• Fort Bahla – potężna, gliniana twierdza zbudowana z w XVII wieku , ale wcześniej istniał tu perski Fort z lat 1600-1610; obiekt jest wpisany na listę Unesco;

• Nizwa- pięknie położone miasto u podnóża gór Al-Dżabal al-Achdar; Nizwa była stolicą Omanu w VI i VII wieku ne; dziś słynie z rzemiosła artystycznego (głównie ceramika), o czym można się przekonać na wspaniałym, starym suku;

• Birkat al Mouz/Mawz – stara gliniana wioska, obecnie w stanie bardzo malowniczej ruiny;

• Faladża Al-Khatmeen – jedna z 5 tysięcy omańskich faladży (nawadniających systemów irygacyjnych) działających do dziś, najstarsze funkcjonują tu od V wieku ne; a pięć z nich znajduje się na liście Unesco;

• Maskat- piękne, klimatyczne, największe miasto Omanu będące jego stolicą, ze słynną nadmorska dzielnicą Muttrah, będąca wizytówką miasta i główną atrakcją turystyczną z licznymi ciekawymi miejscami do zobaczenia, m.in portugalskie forty: Al Mirani i Al Dżalali, Pałac Sułtana Kabuusa – Al Alam; fantastyczne Muzeum Tradycji i Kultury Omanu- Bait Al Zubair, Wielki Meczet Sułtana Kabuusa, czy tradycyjny arabski (i bardzo ciekawy) Muttrah Soukh;

• Fort Nakhal – ogromna fortyfikacja sięgająca historią do czasów przedislamskich; obecny jej kształt pochodzi z XVII wieku;

• Sohar – programowy punkt, który powinien być skreślony z miejsc na trasie, ponieważ jest tu tylko przystanek (przerwa na lunch w galerii handlowej) i niczego się tu nie zwiedza; a szkoda…, bo to ponoć miasto silnie związane z legendą o Sindbadzie Żeglarzu;