Hiszpania - Sewilla - relacja z wakacji

Do Sewilli dotarliśmy z Kordoby popołudniem. Sewilla (hiszp. Sevilla) to stolica i główne miasto Andaluzji, ośrodek administracyjny prowincji Sevilla, czwarte pod względem wielkości miasto Hiszpanii zamieszkałe przez ok. 704 tys. mieszkańców. Miasto usytuowane jest nad rzeka Gwadalkiwir i połączone żeglownymi kanałami z Atlantykiem. Uchodzi za stolicę andaluzyjskiego folkloru „flamenco”.

Pierwszego dnia zwiedzanie rozpoczęliśmy od Placu Hiszpańskiego. Każde większe miasto Hiszpanii ma taki plac i właśnie ten w Sewilli, z jego pięknym pałacem i otaczającym go parkiem, uważany jest za najokazalszy i najpiękniejszy. Plac Hiszpański (hiszp. Plaza de Espana) został zbudowany w latach 20. XX wieku. Półkolisty plac z jednej strony zamknięty jest pałacem, którego środkowa fasada zbudowana została w stylu barokowym, pozostała zaś część budynku w stylu renesansowym. Dodatkowo zbudowano dwie wieże narożne wzorowane na Giraldzie - wieży-dzwonnicy w sewilskiej katedrze.

Następnym punktem programu zwiedzania miasta była arena corridy La Plaza De Toros. Amfiteatr areny został zbudowany w latach 1749-1881 i mieści 12 500 widzów. Wewnątrz znajduje się muzeum corridy, eksponujące, m.in. kolekcję kostiumów (w tym pomalowana przez Picassa purpurowa kapa torreadora).

Przeszliśmy też obok Złotej Wieży - Torre del Oro z XIII wieku. Jest to jedna ze 166 wież istniejących dawniej w systemie obronnym Maurów. Nazwę zawdzięcza nie tylko ówczesnej okładzinie złocistymi płytkami azulejos ale i temu, że przechowywano w niej złoto złupione w koloniach. Była również istotna z punktu widzenia obronnego, ponieważ pomiędzy nią a bliźniaczą, już nie istniejącą, wieżą po drugiej stronie Gwadalkiwiru, można było rozpiąć łańcuch blokujący wejście do portu. Obecnie mieści się w niej muzeum Museo Maritimo poświęcone zabytkom i mapom morskim.

Po spacerze ulicami Sewilli pojechaliśmy na nocleg do hotelu Vértice Aljarafe by następnego dnia kontynuować zwiedzanie miasta.

Rozpoczęliśmy od Katedry Najświętszej Marii Panny, która jest największym i jednym z najwspanialszych gotyckich kościołów na świecie. Potem mieliśmy czas na wędrówki po uliczkach starej Sewilli i odwiedzenie Alkazaru.

Alkazar to dawny pałac królewski, którego początki sięgają XI w., kiedy rezydowali tutaj przedstawiciele kalifatu kordobańskiego, rozbudowany w latach 1350-69 przez Piotra I Okrutnego w stylu mudejar. Późniejsi królowie kontynuowali rozbudowę, przystosowując rezydencję do własnych potrzeb. Tutaj podejmowano decyzje o wysłaniu ekspedycji, m.in. Ferdynanda Magellana, tutaj Krzysztof Kolumb został przyjęty przez Izabelę Kastylijską i Ferdynanda Aragońskiego po podróży do Ameryki. Budowla zawiera wiele sal, patios i ogrodów. Bogactwo ornamentyki, dekoracji ceramicznych i komnat sprawia, że sewilski alkazar zalicza się do najwspanialszych kompleksów pałacowych w Hiszpanii. Niestety na zwiedzanie tego pięknego miejsca nie było zbyt wiele czasu.

Historia Sewilli przypomina burzliwa historie innych miast Andaluzji. Sewilla została założona przez Iberów prawdopodobnie w II w. p.n.e. jako osada Hispalis, następnie zajęta przez Fenicję i Kartaginę. W 45 p.n.e. zdobyta przez Cezara, na którego polecenie wzniesiono mury obronne i przemianowano na Colonia Julia Romana. Od 461 we władaniu Wizygotów, po Wandalach i Swebach a w 712 opanowana przez Maurów. W XII wieku rozpoczął się szybki rozkwit miasta.

W 1248 Sewilla została zajęta przez Ferdynanda III Kastylijskiego. W 1480 rozpoczął działalność pierwszy Trybunał Inkwizycji. W 1493/94 po odkryciu Nowego Świata stała się punktem przeładunkowym w handlu z zamorskimi koloniami. W ówczesnym czasie była trzecim pod względem wielkości miastem zachodniego świata, ok. 150 000 mieszkańców. Po epidemii dżumy w 1649 nastąpiło powolne osłabianie potęgi gospodarczej.

W XX w. nastąpił ponowny rozwój miasta, w 1992 miała tam miejsce Wystawa Światowa w 500-na rocznicę wyruszenia Kolumba w podróż w poszukiwaniu morskiej drogi do Indii.