Targowanie się w biurach podróży

Kto da więcej czyli wędrówka po rabat
Często obserwujemy zjawisko, iż ludzie mają tendencję do chwalenia się korzystaniem z ekskluzywnych restauracji, modnych salonów fryzjerskich czy kupowaniem markowych ubrań, najnowocześniejszych sprzętów i drogich samochodów. Dlaczego ci sami ludzie za punkt honoru stawiają sobie kupno najtańszych wakacji? Dlaczego bez mrugnięcia okiem płacą 500 zł za nową fryzurę, kupują torebkę za 3000 zł czy telewizor za 8000 zł, a chwilę później w biurze podróży próbują wytargować rabat od oferty do Egiptu za 1600 zł?

Organizatorzy wycieczek przyjmują zasadę, iż cena jest jednakowa niezależnie od miejsca zakupu wakacji. Oznacza to, że dokonując rezerwacji przez stronę internetową, biuro własne touroperatora, czy też za pośrednictwem jednego z biur agencyjnych zawsze zapłaci się tyle samo (ostatnim wyjątkiem są działania TUI Poland, które skłuciły touroperatora z agentami - przyp. red.). Ponadto, w umowach z agentami i pośrednikami turystycznymi touroperatorzy zawierają zapisy zabraniające wprowadzania jakichkolwiek zmian w cenach przez siebie ustalonych, w tym udzielania zniżek. Mimo to, bardzo popularne jest zjawisko targowania się o ceny wycieczek. Ta grupa klientów potocznie nazywana jest przez pracowników biur „rabaciarzami”, którzy po wybraniu konkretnej imprezy pielgrzymują od biura do biura z pytaniem o rabat „pod stołem”. Kto da więcej, tam kupię. Targować się można zresztą o wszystko: o cenę dla dziecka (on ma tylko 3 latka, po co mu fotel w samolocie, on prawie nic nie zje w hotelu, więc dlaczego ma płacić za wyżywienie), o dodatkowe ubezpieczenie, czy wysokość biletów wstępu do muzeum na wycieczce objazdowej (ja chcę zobaczyć tylko jeden obraz, wejdę dosłownie na 5 minut, to może zapłacę tylko cześć ceny).

Przed poproszeniem o zniżkę warto zastanowić się, czy o to samo zapytalibyśmy w gabinecie dentystycznym lub salonie kosmetycznym i czy, pomijając oficjalne zakazy, sprzedawca ma z czego ją nam udzielić (prowizje za sprzedaż wycieczek nie są wysokie, dodatkowo odliczyć trzeba od nich VAT i podatek dochodowy).

Oby jak najtaniej
Jeśli nie udało się utargować rabatu, zawsze można spróbować zaoszczędzić w inny sposób. Można na przykład przy rezerwacji biletu lotniczego celowo podać błędną datę urodzenia dziecka, by spróbować 3 latka przemycić na pokład samolotu jako lecące prawie za darmo dziecko do lat 2 albo w ten sam sposób próbować uzyskać większą zniżkę dla dziecka w hotelu. Ewentualnych zainteresowanych informujemy: nie warto, to zawsze się wyda, daty urodzenia podczas odprawy czy zakwaterowania są starannie sprawdzane, zdarzały się przypadki, że turyści nie polecieli na wakacje, bo okazywało się, że dla ich „nieco wyrośniętego infanta” nie ma miejsca w samolocie.

W kwestii kombinatorskich prób oszczędności pomysłowość ludzka nie zna granic. Rezydentka jednego z biur wspomina grupę turystów wypoczywającą w hotelu oferującym wyżywienie zarówno w opcji z dwoma posiłkami, jak i all inclusive. Na dopłatę do all inclusive zdecydowała się tylko jedna para, która następnie przez tydzień zaopatrywała w drinki i przekąski pozostałych członków 10-osobowej grupy. Spotykane są również próby użycia opasek uprawniających do korzystania z all inclusive uzyskanych od poprzedniego turnusu. Jak nie zapłacić za nadbagaż? Można założyć na siebie kilka warstw ubrań, a kieszenie wypełnić zakupionymi pamiątkami, można też próbować rozparcelować swoje bagaże po walizkach innych członków wycieczki. Zdarzają się również sytuacje, gdy turyści próbują opuścić hotel bez uiszczenia należności za mini-bar czy inne usługi dodatkowe lub wykłócają się z obsługą, że oni nic nie wypili, a te kilka butelek rozmaitych trunków złośliwie dopisano im do rachunku. Na plażach z płatnymi leżakami częstym widokiem są turyści, którzy na widok osoby pobierającej opłatę gwałtownie zrywają się z zajmowanych miejsc i w pośpiechu przenoszą na piasek, podobne przykłady wymieniać by można w nieskończoność.

Sami do tego doprowadziliśmy
Trzeba przyznać uczciwie, w dużej mierze branża turystyczna jest sama sobie winna. Gdyby nikt nie dawał zniżek, to nie narodziłaby się tradycja pytania o nie. Niestety część biur, próbując za wszelką cenę utrzymać się na rynku, wprowadziła te mało chwalebne praktyki i nauczyła klientów, że z ustalonej odgórnie przez organizatora ceny mogą coś jeszcze ściąć.

Ciekawym wyjściem z sytuacji może być coraz częściej pojawiająca się w biurach podróży tabliczka z napisem: „Szanowni Klienci, w związku z licznymi pytaniami o Rabat informujemy, że jest on stolicą Maroka”.