Tunezja - KARTAGINA - relacja z wakacji

Do Kartaginy wybraliśmy się pociągiem z Tunisu. Podróż trwała około 20 minut. Starożytna Kartagina to jedno z najbardziej znanych miejsc w Tunezji. Turystów przyciąga tu jej romantyczna legenda i wielowiekowa historia. To tutaj rozegrał się tragiczny romans pochodzącej z Kartaginy Dydony i Rzymianina Eneasza.

Legenda głosi, że miasto zostało założone w 814 roku p.n.e. przez bardzo bogaty ród Fenicjan. Zostało doszczętnie zniszczone w 146 roku p.n.e. lecz po stu latach ponownie odbudowane przez Juliusza Cezara. Fenicka nazwa miasta - Kart Hadaszt - oznacza „nowe miasto”, co sugeruje, że od samego początku Kartagina miała być czymś więcej niż tylko placówką handlową. Lokalizacja była idealna dla imperium, które swą potęgę zawdzięczało morskim podróżom - wąski i górzysty cypel otoczony z trzech stron morzem (Sebkhet er-Ariana, słone jezioro na północ od Tunisu miało wtedy połączenie z morzem).

Prace archeologiczne trwały tutaj do drugiej połowy XIX wieku. Na terenie Parku archeologicznego znajdują się alejki pozwalające wyobrazić sobie jak wyglądała rezydencjalna dzielnica rzymskiego miasta. Prowadzi ona do tarasu widokowego skąd można zobaczyć łaźnię Antonina zwane też łaźnią Antoniusza. Poza tym zachowały się ruiny teatru i rzymskich willi, dzielnica Magona - nazwa pochodzi od jednego z wodzów Kartaginy, Tofet Salammbo - tofet to fenicki święty okrąg przy sanktuarium. Jego nazwa (cmentarzysko) pierwotnie oznaczała miejsce poza murami Jerozolimy, gdzie grzebano dzieci.

Tutaj odkryto urny z prochami dzieci. Odkryto tu też punickie porty. Ruiny Kartaginy rozciągają się na bardzo dużej powierzchni. Na obejście ich najlepiej zaplanować sobie cały dzień. Najbardziej urokliwym miejscem są Łaźnie Antoniusza położone nad samym morzem. Na zwiedzanie pozostałości tego miasta konieczne jest wykupienie karnetu.