Niewidzialny mur we współczesnym Berlinie

Ziemia obiecana
Rok 1989 wyczekiwany był we Wschodnich Niemczech równie mocno co w Polsce. Najdalej wysunięty na zachód bastion sowieckiej dyktatury był miejscem w którym nadzieje mieszały się z rezygnacją społeczeństwa najsilniej. Znajdująca się po drugiej stronie demokratyczna ziemia obiecana była na wyciągnięcie ręki. Większość, która postanowiła sięgać po swoje marzenia rozstawało się z nimi szybko i brutalnie. Mimo to na wschodzie marzenia o zachodniej stronie świata nigdy w berlińczykach nie umarły.

Zniszczenie muru pozwoliło marzycielom na podróż do lepszego świata, z czego skorzystało ponad milion osób, które opuściły wschodnie Niemcy na rzecz zachodnich. (do roku 2008). Przez kolejne lata, inicjatyw i projektów mających zbliżyć do siebie dwie połówki było wiele, jednak w oczach wielu Niemców bycie z zachodu stanowiło i stanowi swojego rodzaju wyróżnienie i zaszczyt. Ogólnokrajowe podziały miały i mają swoje odbicie również w stolicy kraju.

„Ossi” i „Wessi”
Mimo upływu ponad dwudziestu lat, znacznego zatarcia różnić architektonicznych czy konstrukcyjnych te społeczne stawiają zmianom silny opór. Mimo zwolnienia ogólnej tendencji młodzi berlińczycy wciąż szukają w zachodniej stronie miasta wyższych zarobków i lepszego życia, zostawiając wschodni berlin za sobą. Dwie dekady nie okazały się wystarczające do zatarcia granic czego dobitnym przykładem są wciąż obecne w języku niemieckim określenia Ossi i Wessi odnoszące się do wschodnich i zachodnich mieszkańców kraju, które można spotkać również w Berlinie.

Szaro - sztucznie
Szary to kolor najczęściej pojawiający się w opisach powojennego Berlina i chociaż na szare ściany betonowych komunistycznych bloków wylano litry farb, Berlin, zwłaszcza we wschodniej części, momentami wieje szarością. Nocą miesza się z bladym światłem wschodnio -berlińskich latarni oświetlających umazane graffiti mury, obdrapane ściany i rozciągającą się wokół aurę miasta zmęczonego wieloma latami ciężkich doświadczeń.

Otaczające mnie mury wiały pustką. Chociaż miasto żyło jego oddech wydawał się płytki i nierównomierny. Z kolei wschodnia półkula chociaż jaśniejsza i oddychająca spokojnie wiała lekką nieszczerością.

Nie do końca
Rozbicie Niemiec choć widoczne silnie w kraju, w samej stolicy wydaje się coraz odleglejszą przeszłością, zwłaszcza w głowach młodszej generacji, której słowa Ossi i Wessi przestają być już potrzebne. Niemiec wystarczy. Berlin wydaje się odcięty od większości problemów społecznych między wschodnimi a zachodnimi Niemcami i funkcjonuje jako europejska metropolia żyjąca własnym rytmem, w której żyje coraz więcej przedstawicieli różnych kultur i zwyczajów. Niemcy wciąż uczą się nie tylko tolerancji lokalnej ale i globalnej, przechodząc przez ten proces równie burzliwie, co pozostałe kraje Unii Europejskiej.