Na wprost wschodniego wejścia do Wang Na usytuowana jest wielka Kaplica Buddhaisawan, w której znajduje się, druga po Buddzie Szmaragdowym, największa świętość. Piękne proporcje sali o wspaniałym kasetonowym suficie i okiennice wykonane z laki, zostały podkreślone wymalowanymi rzędami bóstw i nawróconych demonów, które spoglądają w stronę pucołowatego, lśniącego Buddy Phra Sihing. Jak głosi legenda powstał on w cudowny sposób na Cejlonie i w XIII wieku trafił do Sukhotai. Podobnie jak najświętszy wizerunek, również i ten posąg miał przynosić szczęście swemu właścicielowi. Dopóki Rama I w 1795 roku nie sprowadził figury z Cziang Mai i nie umieścił go w prywatnej kaplicy drugiego króla, była ona wykradana wzajemnie przez miasta północy. Stąd też po dziś dzień do miana autentycznego Buddy Phra Sihing pretendują jeszcze dwie inne rzeźby. W rzeczywistości jednak wszystkie trzy są jedynie kopiami zaginionego oryginału, a tę w wielkiej Kaplicy Buddhaisawan wykonano w XV wieku w stylu Sukhotai. Mimo wszystko do dziś posąg jest niezmiernie popularny wśród prostych ludzi. To właśnie oni w tajski Nowy Rok wynoszą go na Sanam Luang i oddają mu hołd poprzez skropienie wodą.
Sama kaplica, a w szczególności starannie oddane detale i bogata, spokojna kolorystyka pokrywających jej ściany malowideł, zachowały się w zaskakująco dobrym stanie, jak na dzieło liczące sobie dwieście lat. Chcąc zapoznać się z historią Buddy, warto przyjrzeć się dokładniej malowidłom umieszczonym w dolnym rzędzie pomiędzy oknami, które przedstawiają jego życie, poczynając od ślubu rodziców.