Bangkok - Wielki Pałac w Tajlandii
Monumentalny Wielki Pałac oficjalnie został otwarty w 1785 roku i symbolizował powstanie nowej stolicy oraz odrodzenie narodu tajskiego po najeździe Birmańczyków. Swe piętno odcisnęli na niej praktycznie wszyscy władcy Tajlandii. Dziś cały kompleks pałacowy zajmuje powierzchnię ok. 25 hektarów, jednak zdecydowana jego większość jest niestety zamknięta dla zwiedzających.
Podróż po Wielkim Pałacu rozpoczynamy pośrodku północnej ściany przy Na Phra Lan Road. Właśnie tu znajduje się Brama Wspaniałego Zwycięstwa, która stanowi jedyne wejście w dwukilometrowych murach zwieńczonych blankami. Przekraczając ją wchodzimy na podjazd, skąd roztacza się oszałamiający widok na lśniące wieże świątyni po lewej i dość nieciekawe budynki Urzędów Dworu Królewskiego po prawej stronie. Te ostatnie są miejscem, z którego zawiaduje się wszystkimi aspektami dworskiego ceremoniału, poczynając od zakupu krzeseł, przez gastronomię, a kończąc na wypożyczaniu urn, gdy umiera wysokiej rangi urzędnik.
Oczom wychodzących z terenu świątyni w pierwszej kolejności ukazuje się piękna chińska brama, która została wyłożona niezliczonymi, maleńkimi płytkami z porcelany. Za nią w linii prostej ciągnie się Phra Maha Monthien, będąca niegdyś rezydencją królów. Dla zwiedzających udostępniono tu zaledwie Phra Thinang Amarin Winichai, główną salę audiencyjną z przodu kompleksu. W epoce władców absolutnych był to sąd najwyższy, dziś natomiast król wygłasza tu jedynie tradycyjną mowę urodzinową. Zwiedzając to miejsce warto poświęcić kilka chwil na obejrzenie busbok-u, czyli otwartego po bokach tronu o spiczastym dachu, który góruje nad całą salą. Budynki zaś, znajdujące się w głębi, wykorzystywane są nadal podczas najważniejszych części skomplikowanej ceremonii koronacyjnej. Każdy nowy władca musi bowiem spędzić tu noc, aby okazać przywiązanie do pamięci swych przodków.
Tuż obok można podziwiać fasadę Chakri Maha Prasat, którą potocznie nazywa się „cudzoziemcem w tajskim kapeluszu”. Rama V, znajdujący się na portrecie nad wejściem, zatrudnił angielskiego architekta, by zaprojektował mu rezydencję w tylu czysto klasycznym, jednak ulegając sugestiom i naciskom innych członków rodziny królewskiej zgodził się na dodanie trzech tajskich wież. Niegdyś znajdowały się tu stajnie słoni, o czym świadczą i przypominają oryginalne słupy, do których przywiązywano te zwierzęta oraz dostawione później rzeźby z brązu. U góry budowli natomiast, został umieszczony herb dynastii Czakri - trójząb (ri) wychodzący z dysku o zaostrzonej krawędzi (czak).
Kolejny zamknięty dla turystów obiekt to Pałac Wewnętrzny usytuowany za bramą na lewo od Czakri Maha Prasat. Dawniej ten królewski harem był istnym miastem w mieście. Znajdowały się tam sklepy, sądy, nawet policja a zamieszkiwany był tylko i wyłącznie przez kobiety, zarówno królowe, jak i nałożnice, damy dworu oraz służące. Tu również swój dom miały córki i wdowy po poprzednich władcach a także potom czynie arystokratów, uczęszczające do szkoły na terenie haremu. Obecnie profil Pałacu Wewnętrznego uległ znacznym zmianom, gdyż mieści się tu szkoła gotowania, sztuki tworzenia dekoracji z owoców i innych zajęć tradycyjnie wykładanych Tajkom z dobrych domów.
Dusit Maha Prasat to sala audiencyjna, wznosząca się po zachodniej stronie dziedzińca. Zachwycająca delikatnymi proporcjami stanowi kwintesencję tradycyjnej architektury tajskiej. Kilkupoziomowy czerwono - złoto - zielony dach wieńczy pozłacana mongkut, czyli wieża w kształcie królewskiej korony, która symbolizuje 33 buddyjskie stopnie doskonałości. Każdy z tych poziomów zdobi charakterystyczna czofa - smukła, stylizowana ptasia głowa oraz kilka łabędzich ogonów, symbolizujących trójgłowe węże. Wewnątrz zachował się oryginalny tron, Phra Ratcha Banlang Pradap Muk, który jest arcydziełem inkrustacji masą perłową. Kiedy umiera wysokiej rangi członek królewskiej rodziny, w sali tej wystawia się jego zwłoki. Zabalsamowane i zamknięte w potężnej urnie czekają w zachodnim transepcie nawet dwa lata, dopóki nie nadejdzie właściwy dzień na kremację.
