Polska - Moryń - relacja z wakacji

A zaczęło się tak: …. W kwietniu szef powiedział, że był biegać no i zaczął mnie nakręcać żebym też zaczęła. W końcu trenowałam kiedyś w czasie liceum średnie i długie biegi w klubie MKL Szczecin. No i tak to wyszło poszłam raz pobiegać, drugi raz, zapisałam się na jedne zawody – osiągnęłam na nich zamierzony rezultat i tak apetyt wzrósł. Znalazłam dopasowaną do moich umiejętności grupę trenującą profesjonalnie i zaczęłam z nimi biegać i trenować szybkość i wytrzymałość biegową. Pomyślałam dlaczego by nie połączyć dwóch pasji? Bieganie i podróże - to da się zrobić. I w ten sposób pojechałam z mężem w funkcji kierowcy i asystenta na pierwsze wyjazdowe zawody. Na razie do niewielkiego oddalonego o ok 90km. od Szczecina miasteczka Moryń.

Moryń leży w południowo – zachodniej części województwa zachodniopomorskiego w powiecie gryfińskim. Większość gminy Moryń znajduje się na terenie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego oraz nad jeziorem Morzycko.

W opisach historycznych nie jestem zbyt dobra ale skopiuję tu kilka słów na ten temat z Wikipedii. Moim zdaniem całkiem ciekawie i zwięźle opisane.

„Teren na którym obecnie znajduje się Moryń został zasiedlony we wczesnym średniowieczu przez słowiańskie plemiona Pyrzyczan . W XI w. teren ten należał do Księstwa Pomorskiego. W XII w. powstało tu grodzisko (znajdowało się ono najprawdopodobniej na wzniesieniu nad jeziorem Morzycko, na którym zachowały się ruiny średniowiecznego zamku). Grodzisko to było jednym z najważniejszych grodów w kasztelanii cedyńskiej. Przy grodzisku w XIII w. powstała osada, która dała początek miastu Moryń. Pierwsza wzmianka o Moryniu pojawia się w 1263 w dokumencie wystawionym przez księcia pomorskiego Barnima I. W II połowie XIII w. Moryń został opanowany przez Brandenburgię, która utworzyła na tych terenach Nową Marchię.
Dokładna data nadania Moryniowi praw miejskich nie jest znana, wiadomo, że musiało to nastąpić przed 1306 r. Po otrzymaniu praw miejskich Moryń zaczął się dynamicznie rozwijać: wybudowano wieniec murów miejskich, powstał szpital, rozbudowano kościół. Miasto przystąpiło do związku miast nowomarchijskich. W 1350 miastem zaczęła rządzić rada miejska, dziesięć lat później miasto uzyskało także władzę sądowniczą. W 1360 na półwyspie jeziora Morzycko rozpoczęto wznoszenie zamku obronnego. Na zamku zamieszkało siedmiu rycerzy, którzy otrzymali tytuł burgrabiego. Jeszcze w XIV w. zamek został zniszczony przez rycerstwo pomorskie i zachował się do naszych czasów w formie ruiny.
W latach 1402-1454 Moryń (podobnie jak cała Nowa Marchia) należała do zakonu krzyżackiego. W 1433 Moryń został splądrowany przez husytów. W drugiej połowie XV w. samodzielność miasta została ograniczona przez sprzedanie go prywatnym właścicielom. W XVI w. miastem władała rodzina Schönebeck, których siedziba rodowa znajdowała się w Gądnie.
Wiek siedemnasty nie był dla miasta szczęśliwy, głównie ze względu na zniszczenia wywołane działaniami wojennymi wojny trzydziestoletniej oraz pożarami które trzykrotnie nawiedziły miasto (w latach: 1637, 1640, 1688). Miasto uległo wyludnieniu (w 1719 mieszkały tu tylko 124 osoby). W XVIII w. sytuacja finansowa miasta uległa poprawie - ufundowano wówczas m.in. bogate wyposażenie dla tutejszego kościoła (do dziś zachowała się ambona). W mieście działał browar, funkcjonowała także apteka. Mieszczanie zajmowali się także sprzedażą ryby sielawy z jeziora Morzycko. W 1801 Moryń liczył 939 mieszkańców.
Na początku XIX w. Moryń przestał być prywatną własnością i odzyskał autonomię. Miasto pełniło funkcję lokalnego centrum dla rolniczej okolicy. Posiadało dwa dwory (w Gądnie i Nowym Dworze) oraz cztery folwarki (w Łabędzinie, Macierzy, Mobierzy i Słupcu). W drugiej połowie XIX w. w pobliżu Morynia wybudowano dwie linie kolejowe: Szczecin - Kostrzyn ze stacją w Witnicy (1877 r.) oraz Godków - Siekierki ze stacją w Przyjezierzu (1892 r.). Polepszenie komunikacji z Moryniem spowodowało, że pod koniec XIX w. miasteczko zaczęło być odwiedzane przez letników i turystów. Rangę miasta podnosił także, istniejący tu od 1874 roku i uważany za wzorowy, zakład opiekuńczy dla dzieci dr. Kocha.
Przed II wojną światową Moryń był zamieszkały przez 1227 osób. Była tu poczta, szkoła podstawowa, apteka, gabinet dentystyczny, dwie gospody, dwie piekarnie, gorzelnia, młyn miejski i wiatrak. Opiekę medyczną nad mieszkańcami sprawowało dwóch lekarzy, pielęgniarka i akuszerka.
Moryń został zajęty przez wojska radzieckie. 3 lutego 1945. Zniszczenia wojenne nie były duże. Pierwsi polscy osadnicy pochodzili głównie z Kresów Wschodnich oraz Małopolski i Wielkopolski. W 1960 r. Moryń liczył ok. 1000 mieszkańców. Przyszłość Morynia władze miasteczka wiążą z rozwojem funkcji turystycznych z uwzględnieniem bliskiego sąsiedztwa z Niemcami.
20 września 2008 na rynku odsłonięta została Fontanna Wielkiego Raka, nawiązująca do miejscowej legendy o zwierzęciu zamieszkującym pobliskie jezioro.
W Moryniu mieści się Centrum tworzonego od 2009 r. Geoparku Moryń - polskiej części transgranicznego Geoparku „Kraina polodowcowa nad Odrą”. W związku z tym w mieście realizowane są stopniowo ekspozycje o tematyce geologicznej, także pod gołym niebem: ”Aleja Gwiazd Plejstocenu” z naturalnej wielkości figurami ssakówepoki lodowcowej i modelami ich tropów, lapidarium z głazami narzutowymi, oraz projektowana wystawa geologiczna w siedzibie władz geoparku (dane z 2013 r.)”

- całe miasteczko: kościół, mury miejskie, jezioro Morzycko, rynek z fontanną ”Raka”