Polska - Skansen pociągów w Chabówce - relacja z wakacji

Chabówka - Skansen Pociągów.

„Stoi na stacji lokomotywa, ciężka, ogromna i pot z niej spływa...i tak dalej, i tak dalej...”

No to jadę busem z Krakowa. Kierunek Rabka Zdrój, z wysiadka w Chabówce. A tam kieruje się do taboru kolejowego w Chabówce, który mieści się zaraz przy Zakopiance. Właściwie to go widać jak się dojeżdża na miejsce.

Wyjazd był pod kontem mojego chrześniaka Tomka, który nadal pasjonuje się pociągami i jak tylko ma okazje jeździ w te miejsca, gdzie można je zobaczyć. A historia mojego wyjazdu jest taka: Otóż Tomek ze swoją mamą (czyli moją siostrą) był w skansenie rok wcześniej, ale nie wiadomo co się stało, ze wszystkie zdjęcia zaginęły. Przypuszczam, że przycisnęli jakiś przycisk w aparacie i skasowali przez przypadek. Z nową technologią, takie wypadki dla laików często się zdarzają. Tomek był niepocieszony, lamentował, że nie odzyska zdjęć do swojego albumu.

I tak w rok później mając chwilę wolnego wybrałam się do skansenu, żeby popatrzeć na stare ciufcie, i porobić zdjęcia dla małego. Wyjazd z Krakowa i już bus mknie Zakopianką. O jakże ta droga się zmieniła. Już zaraz za Krakowem zamiast starych domów z ogródkami, stoją wypasione wille, i jak grzyby na deszczu pojawiają się salony samochodowe. Ale im dalej w kierunku Zakopanego to pojawiają się wyżyny, a i z daleka widać góry. Pogoda była słoneczna, wiec można było zachwycić oko polskimi krajobrazami.

Sam skansen powstał na terenie dawnej powozowni w Chabówce. Słynie z najliczniejszej i jednej z najciekawsze kolekcji eksponatów związanych z historią kolejnictwa na ziemiach polskich.

W skansenie są Lokomotywy Parowe z 1918-1919r, Parowozy Tendrak-(parowóz o dwóch, trzech osiach napędowych, które były używane powszechnie na kolejach lokalnych w okresie największego ich rozkwitu), Pług wirnikowy z napędem parowym.

Można spacerować między lokomotywami, wchodzić do środka, zaglądać do wagonów, nawet dzieciaki się w nich bawią. Są ławki ze stolikami do piknikowania. Co chwila rozlega świst i gwizd starej ciufci, która wzywa do zajęcia miejsc w wagonach... Rodzice z pociechami chodzą od lokomotywy do lokomotywy i porostu oglądają eksponaty wiekowe.

Spacerując tak między pociągami natknęłam się na stare wagony z drewnianymi ławkami. Stałam chwilę przy nich i patrzyłam. Pamiętam jak dziś, że na takich ławkach jechałam szesnaście godzin do Lipska na kolonie. Ani się wtedy nie jęknęło, nie narzekało, że siedzi się na twardym. A dziś byle skaj na fotelu i człowiek niezadowolony. Stare dobre czasy minęły. I dobrze, że pozostały takie miejsca jak ten skansen, żeby wrócić nam starszym do przeszłości, a młodym żeby powąchała historii.