Polska - Katowice - relacja z wakacji
Skoro w tym roku wiosną powiedziałam: „A” i zaczęłam – od Nikiszowca – zwiedzać Katowice (które jako śląskie miasto przemysłowe zupełnie nie zainspirowało mnie dotąd do odwiedzin), nadeszła też pora na powiedzenie: „B”, by kontynuować poznawanie tego miasta.
Obecna faza jesieni jest bardziej wilgotną szarugą, niż tą „złotą, polską”, co nie sprzyja wycieczkom w góry, więc wyjazd w północnym kierunku i w zasadzie pod dach, wydał mi się dobrym pomysłem na spędzenie niedzieli i poznanie czegoś nowego. Jak się potem okazało, decyzja był trafiona, wyjazd dostarczył wielu wrażeń, o ciekawym, przyjemnym zabarwieniu.
Wyjazd do utworzonej przed trzema laty „Katowickiej Strefy Kultury” obejmował 2 punkty:
1/ Muzeum Śląskie
2/ Koncert w sali Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.
Obydwa obiekty jeszcze pachnące nowością ale też wzniesione z dużym rozmachem, w niezwykle dopracowany, wręcz perfekcyjny sposób, spełniając najwyższe standardy funkcjonalności i estetyki. Byłam pod wrażeniem!
Zazwyczaj przygotowuję się najpierw do wyjazdu. Czytam, szukam różnych informacji na temat tego, czego mogę oczekiwać w miejscach do których się wybieram. Choć właściwie zwykle wybieram się głównie w takie miejsca, które czymś mnie już wcześniej zaciekawiły i świadomie chcę je zobaczyć. Tym razem było całkiem inaczej. Pojechałam w ciemno. Moje wyobrażenia dotyczące muzeum okazały się chybione. No, może poza widokiem szybu górniczego w tle :) . Odbiór był absolutnie na plus. Zaskoczyła mnie mnogość obrazów pędzla wybitnych artystów - w galerii sztuki polskiej 1800-1945, spodobał mi się elektroniczny kącik edukacyjno-rozrywkowy (w którym dobrze się bawiły nie tylko dzieci, ale też osoby dorosłe; sama spróbowałam swoich sił w „Turnieju wiedzy”). Największym hitem wizyty w Muzeum, oczywiście w moim subiektywnym odbiorze, było dzieło współczesnego, izraelskiego artysty-rzeźbiarza stanowiące treść wystawy czasowej (od 17.09.2016 do 17.09.2017), zatytułowane „Odbicie”.
Natomiast sali koncertowej tak nie odpuściłam; słyszałam już trochę o niej a poza tym spenetrowałam w Internecie wszystko dokładnie, ze spacerem wirtualnym włącznie. I nie mogłam się doczekać, kiedy znajdę się tam na żywo.
Tyle moich osobistych wrażeń z tej podróży. Przedstawię jeszcze nieco podstawowych informacji o odwiedzonych obiektach- w rubryce „Porady i ważne informacje”, więcej można doczytać na bezpośrednich stronach internetowych:
Muzeum: www.muzeumslaskie.pl
Sala koncertowa: www.nospr.org.pl
Szczerze polecam te strony, zawierają dużo konkretów dotyczących samych obiektów, jak i eksponowanych zbiorów, a także ceny biletów, itp.
I oczywiście zapraszam też do galerii ilustrującej moją jesienną wycieczkę.
Obecna faza jesieni jest bardziej wilgotną szarugą, niż tą „złotą, polską”, co nie sprzyja wycieczkom w góry, więc wyjazd w północnym kierunku i w zasadzie pod dach, wydał mi się dobrym pomysłem na spędzenie niedzieli i poznanie czegoś nowego. Jak się potem okazało, decyzja był trafiona, wyjazd dostarczył wielu wrażeń, o ciekawym, przyjemnym zabarwieniu.
Wyjazd do utworzonej przed trzema laty „Katowickiej Strefy Kultury” obejmował 2 punkty:
1/ Muzeum Śląskie
2/ Koncert w sali Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.
Obydwa obiekty jeszcze pachnące nowością ale też wzniesione z dużym rozmachem, w niezwykle dopracowany, wręcz perfekcyjny sposób, spełniając najwyższe standardy funkcjonalności i estetyki. Byłam pod wrażeniem!
Zazwyczaj przygotowuję się najpierw do wyjazdu. Czytam, szukam różnych informacji na temat tego, czego mogę oczekiwać w miejscach do których się wybieram. Choć właściwie zwykle wybieram się głównie w takie miejsca, które czymś mnie już wcześniej zaciekawiły i świadomie chcę je zobaczyć. Tym razem było całkiem inaczej. Pojechałam w ciemno. Moje wyobrażenia dotyczące muzeum okazały się chybione. No, może poza widokiem szybu górniczego w tle :) . Odbiór był absolutnie na plus. Zaskoczyła mnie mnogość obrazów pędzla wybitnych artystów - w galerii sztuki polskiej 1800-1945, spodobał mi się elektroniczny kącik edukacyjno-rozrywkowy (w którym dobrze się bawiły nie tylko dzieci, ale też osoby dorosłe; sama spróbowałam swoich sił w „Turnieju wiedzy”). Największym hitem wizyty w Muzeum, oczywiście w moim subiektywnym odbiorze, było dzieło współczesnego, izraelskiego artysty-rzeźbiarza stanowiące treść wystawy czasowej (od 17.09.2016 do 17.09.2017), zatytułowane „Odbicie”.
Natomiast sali koncertowej tak nie odpuściłam; słyszałam już trochę o niej a poza tym spenetrowałam w Internecie wszystko dokładnie, ze spacerem wirtualnym włącznie. I nie mogłam się doczekać, kiedy znajdę się tam na żywo.
Tyle moich osobistych wrażeń z tej podróży. Przedstawię jeszcze nieco podstawowych informacji o odwiedzonych obiektach- w rubryce „Porady i ważne informacje”, więcej można doczytać na bezpośrednich stronach internetowych:
Muzeum: www.muzeumslaskie.pl
Sala koncertowa: www.nospr.org.pl
Szczerze polecam te strony, zawierają dużo konkretów dotyczących samych obiektów, jak i eksponowanych zbiorów, a także ceny biletów, itp.
I oczywiście zapraszam też do galerii ilustrującej moją jesienną wycieczkę.
Planujesz wakacje? Zobacz nasze propozycje wycieczek:
Porady i ważne informacje
Nowy kompleks budynków Muzeum Śląskiego, znajduje się na terenie dawnej Kopalni Węgla Kamiennego Katowice, wraz z innymi powstającymi tutaj instytucjami tworzy od 2013 r. Strefę Kultury – nowe centrum życia kulturalnego miasta.
Większość ekspozycji znajdzie się w podziemnych salach, a historyczny pejzaż miasta jest wzbogacony jedynie o szklane boksy doświetlające wnętrza. Przeszklone boksy umożliwiają oglądanie wystaw w świetle dziennym, mimo iż znajdują się one na głębokości ponad 14 metrów poniżej poziomu terenu.
Konstrukcja zaprojektowana kompleksowo przez austriacką pracownię Riegler Riewe Architekten z Grazu, zakłada maksymalne wykorzystanie przestrzeni znajdującej się pod powierzchnią ziemi, a tym samym niewielką ingerencję w poprzemysłowy krajobraz.
Główną częścią kompleksu architektonicznego Muzeum Śląskiego stanowi 8-kondygnacyjny budynek, w którym aż 3 poziomy znajdują się pod ziemią.
Na zbiory muzealne składają się:
Galerie: sztuki polskiej od 1800 do 1945 roku, sztuki polskiej po 1945 roku i plastyki nieprofesjonalnej.
Wystawy stałe: Światło historii, Górny Śląsk na przestrzeni dziejów, Galeria śląskiej sztuki sakralnej, Laboratorium przestrzeni teatralnych - przeszłość w teraźniejszości, Centrum Scenografii Polskiej.
Wystawy czasowe: aktualnie jest to:
„Odbicie” - autorstwa Dani’ego Karavan’a, który znany jest w świecie sztuki jako autor monumentalnych założeń rzeźbiarskich. Pochodzący z Tel Awiwu artysta tworzył instalacje rzeźbiarskie w Izraelu, Francji, Niemczech, Korei Południowej czy Japonii. W Polsce po raz pierwszy zaprezentował swoją twórczość w 2015 roku, w Krakowie.
Instalacja Reflection / Odbicie / אָפּשפּיגלונג przygotowana została specjalnie z myślą o monumentalnej przestrzeni Galerii jednego dzieła w Muzeum Śląskim w Katowicach w nawiązaniu do fragmentu Hamleta W. Szekspira:
Zastosuj akcję do słów, a słowa do akcji, mając przede
wszystkim to na względzie, abyś nie przekroczył granic
natury; wszystko bowiem, co przesadzone, przeciwne jest
intencjom teatru, którego przeznaczeniem, jak dawniej
tak i teraz, było i jest służyć niejako za zwierciadło naturze,
pokazywać cnocie własne jej rysy, złości żywy jej
obraz, a światu i duchowi wieku postać ich i piętno.
(William Szekspir, Hamlet, akt III, scena 2, przekład Józefa Paszkowskiego).
Skomponowana z luster praca Reflection / Odbicie / אָפּשפּיגלונג pozbawia betonową Galerię jednego dzieła jej monumentalnego charakteru, oferując w zamian poczucie obcowania z totalną fikcją, w której można się odnaleźć w niekonwencjonalny sposób.
Instalację można oglądać na dwa sposoby – z dystansu, stojąc na wyznaczonej ścieżce lub wchodząc do środka. Ze względu na zastosowany do budowy instalacji materiał, osoby, chcące wejść do wnętrza instalacji, zobowiązane są do zdjęcia obuwia.
Większość ekspozycji znajdzie się w podziemnych salach, a historyczny pejzaż miasta jest wzbogacony jedynie o szklane boksy doświetlające wnętrza. Przeszklone boksy umożliwiają oglądanie wystaw w świetle dziennym, mimo iż znajdują się one na głębokości ponad 14 metrów poniżej poziomu terenu.
Konstrukcja zaprojektowana kompleksowo przez austriacką pracownię Riegler Riewe Architekten z Grazu, zakłada maksymalne wykorzystanie przestrzeni znajdującej się pod powierzchnią ziemi, a tym samym niewielką ingerencję w poprzemysłowy krajobraz.
Główną częścią kompleksu architektonicznego Muzeum Śląskiego stanowi 8-kondygnacyjny budynek, w którym aż 3 poziomy znajdują się pod ziemią.
Na zbiory muzealne składają się:
Galerie: sztuki polskiej od 1800 do 1945 roku, sztuki polskiej po 1945 roku i plastyki nieprofesjonalnej.
Wystawy stałe: Światło historii, Górny Śląsk na przestrzeni dziejów, Galeria śląskiej sztuki sakralnej, Laboratorium przestrzeni teatralnych - przeszłość w teraźniejszości, Centrum Scenografii Polskiej.
Wystawy czasowe: aktualnie jest to:
„Odbicie” - autorstwa Dani’ego Karavan’a, który znany jest w świecie sztuki jako autor monumentalnych założeń rzeźbiarskich. Pochodzący z Tel Awiwu artysta tworzył instalacje rzeźbiarskie w Izraelu, Francji, Niemczech, Korei Południowej czy Japonii. W Polsce po raz pierwszy zaprezentował swoją twórczość w 2015 roku, w Krakowie.
Instalacja Reflection / Odbicie / אָפּשפּיגלונג przygotowana została specjalnie z myślą o monumentalnej przestrzeni Galerii jednego dzieła w Muzeum Śląskim w Katowicach w nawiązaniu do fragmentu Hamleta W. Szekspira:
Zastosuj akcję do słów, a słowa do akcji, mając przede
wszystkim to na względzie, abyś nie przekroczył granic
natury; wszystko bowiem, co przesadzone, przeciwne jest
intencjom teatru, którego przeznaczeniem, jak dawniej
tak i teraz, było i jest służyć niejako za zwierciadło naturze,
pokazywać cnocie własne jej rysy, złości żywy jej
obraz, a światu i duchowi wieku postać ich i piętno.
(William Szekspir, Hamlet, akt III, scena 2, przekład Józefa Paszkowskiego).
Skomponowana z luster praca Reflection / Odbicie / אָפּשפּיגלונג pozbawia betonową Galerię jednego dzieła jej monumentalnego charakteru, oferując w zamian poczucie obcowania z totalną fikcją, w której można się odnaleźć w niekonwencjonalny sposób.
Instalację można oglądać na dwa sposoby – z dystansu, stojąc na wyznaczonej ścieżce lub wchodząc do środka. Ze względu na zastosowany do budowy instalacji materiał, osoby, chcące wejść do wnętrza instalacji, zobowiązane są do zdjęcia obuwia.
Komentarze:
| Brak komentarzy. |
