Polska - Górzno - relacja z wakacji
Jak co roku, wybrałam się z rodziną do Górzna - miasta mojego taty (być może w sensie dosłownym, ponieważ moje nazwisko rodowe brzmi jakby pochodziło od słowa Górzno). Dodatkowo co krok, to rodzina. Nigdy wcześniej nie byłam tam z mężczyzną!
Teraz, kiedy jestem mężatką należało przedstawić męża i pokazać mu tereny, w których się zakocha tak jak we mnie :) Tak też się stało - mój mąż stwierdził, że Górzno jest miejscem magicznym, gdzie zapomina się o świecie, niczego człowiekowi nie potrzeba, gdzie można nasycić się życiem, a po urlopie wrócić wypoczętym i zregenerowanym.
Zrobiliśmy sobie rodzinną wycieczkę po Górznie i odwiedziliśmy: Dworek Wapionka z prywatnym jeziorem, a na nim wyspa z Figurą Pana Jezusa. Ze wzgórza Bocieniec, na którym usytuowany jest Ośrodek Centrum Edukacyjne Wilga rozciąga się malowniczy widok na pobliskie jeziora rynnowe (Młyńskie i Górzno) i przepiękny leśny rezerwat przyrody Szumny Zdrój. Zrobiliśmy zdjęcia i poszliśmy dalej.
Rynek, czyli centrum miasta jest miejscem, gdzie toczy się życie miasteczka. Dwa skwerki z licznymi drzewami, kwiatami oraz fontanną są idealnym miejscem na odpoczynek, rozmowę lub np. zjedzenie lodów. Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego oraz kapliczka stojącą tuż przy nim są szczególnie warte uwagi. Za kościołem parafialnym w Górznie, na stoku wzniesienia nad jeziorem Górzno, znajduje się płaskowzgórze po dawnym zamku biskupów płockich. Z miejscem tym, zwanym kopcem, związana jest legenda. „Wiele, wiele wieków temu nad górzneńskim jeziorem zbudowano potężne zamczysko, z którego korytarz podziemny prowadził aż do samej Brodnicy. Zamek służył biskupom i dostojnikom kościelnym. Zachwycał wielkością i bogactwem. Pewnej gwiaździstej nocy stało się nieszczęście. Z nieznanej przyczyny wielka budowla z wielkim hukiem i trzaskiem zapadła się pod ziemię, grzebiąc także przebywających w niej ludzi. Ponieważ, jak wieść głosiła, od strony kościoła można było przedostać się tajemnym korytarzem do zawalonych piwnic zamkowych, kilku śmiałków podejmowało wyprawy w poszukiwaniu rzekomo znajdujących się tam skarbów. Wszystkie wyprawy, którym zwykle towarzyszyło kropienie święconą wodą i okadzanie, skończyły się niepowodzeniem. Po przebyciu krętymi ganeczkami kilkudziesięciu metrów, amatorzy przygód natrafiali na przeszkody nie do pokonania, były to zamknięte na skobel i kłódkę, wielkie i ciężkie, okute żelazem drzwi.”.
Odwiedziliśmy również pomnik Świętej Tereski od Dzieciątka Jezus - patronki miasta od 1999 r. Na koniec leniuchowaliśmy na plaży miejskiej, gdzie można wypożyczyć łódkę, rower wodny lub kajak. Od 1989 roku w Górznie organizuje się triatlon (jazda na rowerze, biegi, pływanie). Wrażenie zrobi także Górznieńsko-Lidzbarski park krajobrazowy, który jest rewelacyjnym miejscem na piesze wędrówki. Na terenie parku znajduje się 7 rezerwatów przyrody i 47 pomników przyrody. Szlaki są dobrze oznaczone, a trasa jest bardzo łatwa i przyjemna.
Centrum miasteczka. Dwa piękne, zielone skwery z alejkami i ławeczkami. Do tego fontanna i mini-scena, zwana przez miejscowych „hip-chatą”, a także malowniczo położony kościół. Wokół Rynku toczy się życie miasteczka.
Górzno - miasteczko liczące 1400 mieszkańców położone w północno-wschodniej części województwa kujawsko-pomorskiego. O atrakcyjności turystycznej tej miejscowości decydują niepowtarzalne krajobrazy oraz znajdujące się tu jeziora i lasy. Pierwsze prawa miejskie Górzno otrzymało w 1327 roku z rąk biskupa płockiego Floriana. W tym okresie Górzno było dobrze rozwiniętym ośrodkiem gospodarczym, jednym z większych miast ziemi dobrzyńskiej. Rozwijał się przede wszystkim handel drewnem i rybami. Miasto należy do najmniejszych miast województwa kujawsko-pomorskiego.
Z racji swego położenia i bogatej historii jest chętnie odwiedzane przez turystów. Rodowód Górzna sięga okresu wczesnośredniowiecznego, kiedy na wzgórzu zwanym Bocianiec funkcjonowało grodzisko. Na jego terenie zbudowano Ośrodek Edukacji Ekologicznej „Wilga”. Archiwalne dokumenty informują, że w okresie średniowiecza istniał w mieście zamek biskupi, lecz obecnie nie ma po nim śladu (znajdował się na wschód od świątyni stoku stromo opadającym ku jeziorom). Najstarsza informacja o świątyni pochodzi z 1385 r. Kościół był niszczony trzykrotnie: przez pożar w roku 1443, podczas wojen szwedzkich w 1628 r. i ostatni raz w 1762 r. W 1773 tragiczny pożar strawił miasto. W wyniku tego wydarzenia Górzno straciło prawa miejskie odzyskane w 1833 r. Prace przy wznoszeniu obecnej świątyni rozpoczęto w roku 1765 r.
Dziś Górzno jest jednym z najmniejszych miasteczek w Polsce stanowi przede wszystkim atrakcję turystyczną. Brak zakładów przemysłowych gwarantuje zdrowy, a otwartość i życzliwość mieszkańców przyjemny wypoczynek. Górzno jest miastem zarówno dla ludzi ceniących aktywny wypoczynek jak i dla ludzi szukających spokoju. Niewielkie odległości od takich miejscowości jak Toruń, Golub-Dobrzyń, Szafarnia i Brodnica stwarzają możliwość urozmaicenia pobytu.
Pawlo | Ładny opis. Tereny do wędrówek pieszych i rowerowych bardzo dobre. Kiedyś np.latem Górzno tętniło życiem, teraz po porannych zakupach rynek umiera. Dom Kultury nie ma odpowiedniego lokalu. Do przyjezdnych mieszkańcy są uprzejmi, ale w stosunku do lokalnych już mniej. Kilka ciekawych osób pochodzi z Górzna. W tekście są nieścisłości, np dotyczące patronatu. A rynek oszpecają fontanna i "hip-chatka". W Górznie sa boiska do siatkówki plażowej im.Freda Flinstona. To jest ok, ani polityczna ani religijna nazwa, i takie powinny być nazwy. Czekam na wakacje i wybiorę się zobaczyć co nowego. |
