Masada w Izraelu

Masada - starożytna twierdza żydowska położona na szczycie skały o wysokości 400 m. Masada wznosi się na wschodnim skraju Pustyni Judejskiej, nad zachodnim brzegiem Morza Martwego. Uciekając przed Partami, w 40 r. p.n.e. schronił się tu Herod, który w roku 37 p.n.e. powrócił tu jako król Judei, aby wybudować potężną twierdzę. W 66 r. n.e. Masadę zajęli zeloci. Był to jeden z trzech ostatnich punktów stawiających opór przeciwko Rzymowi. W 73 r. Flawiusz Silwa wraz ze swoimi wojskami rozpoczął oblężenie twierdzy. Rzymianie szturmem zaczęli zdobywać Masadę. Kiedy broniący się zeloci na czele z Eleazarem ben Jairem dostrzegli brak szans na odparcie zmasowanego ataku, podjęli decyzję o zbiorowym samobójstwie.

Dopiero pod koniec XIX w. odkryto, że ruiny w Sebbeh są pozostałościami po starożytnej twierdzy. Wykopaliska na szeroką skalę miały miejsce w latach 60- tych XX w. Prowadził je izraelski archeolog Yigael Yadin. Zidentyfikowano wiele obiektów pochodzących z czasów Heroda, jak trzypoziomową pałacową willę, magazyny, synagogę, jedne z największych na Bliskim Wschodzie łaźni, odkryto także fragmenty rękopisów biblijnych. Dziś można zwiedzać ruiny twierdzy. Na wzgórze można wejść pieszo lub wjechać kolejką linową.

Masada ma wymiar symboliczny. W świadomości Izraelczyków jest symbolem wielkiego heroizmu, walki i oporu. Stała się celem pielgrzymek izraelskiej młodzieży, a co roku na skalnej platformie wierzchołka żołnierze składają tu przysięgę wypowiadając słowa: „Masada nigdy już nie padnie”.